Rutabaga to roślina dwuletnia należąca do rodziny kapustowatych. Ta kultura jest uprawiana w Europie, Ameryce Północnej i znajduje się w Australii. Ze względu na odporność brukwi na niskie temperatury, warzywo korzeniowe rozwija się w warunkach nieodpowiednich dla warzyw ciepłolubnych. Rutaba jest spożywana na surowo i pieczona jako samodzielne danie, w połączeniu z innymi warzywami i mięsem.
Wśród przedstawicieli rodziny kapuścianej lub krzyżowej jest wystarczająca liczba gatunków, które okazały się przydatne dla ludzi. Do tej grupy roślin zalicza się urzet, który od dawna używany jest do barwienia tkanin, warzywa, takie jak kapusta, rzepa i chrzan, ozdobne lewkoje. Rutabaga to kolejny członek tej rodziny. Przypuszcza się, że pojawił się w wyniku skrzyżowania kapusty z rzepą. Pierwszy opis botaniczny tego gatunku powstał na początku XVII wieku.
Rutaba jest uprawiana na glebach bogatych w substancje organiczne o odczynie obojętnym, wysiewając do gleby nasiona, które zaczynają kiełkować już w temperaturze powietrza 2-3 stopni powyżej zera. Sadzonki nie boją się wiosennych przymrozków. W temperaturze od 15 do 18 stopni brukiew dojrzewa w ciągu półtora do trzech miesięcy. Zebrane warzywa korzeniowe przechowuje się w piasku lub torfie, dzięki czemu przez całą zimę można mieć na stole świeże warzywa.
Słodka brukiew zawiera znaczną ilość błonnika i witaminy C, w warzywach korzeniowych znajdują się mangan, potas, żelazo, fosfor, wapń, siarka i witaminy z grupy B. Roślina ta ma właściwości przeczyszczające, moczopędne i przeciwbakteryjne, brukiew jest również dobra jako dietetyczna jedzenie. To prawda, że to warzywo nie jest warte jedzenia dla osób cierpiących na choroby przewodu pokarmowego.
Surowe brukiew świetnie sprawdzają się w świeżych sałatkach, takich jak marchew czy jabłka. W połączeniu z tą samą marchewką i selerem to warzywo korzeniowe jest doskonałym dodatkiem do dań z podrobów. Plastry brukwi wraz z kapustą i ziemniakami duszone są z wieprzowiną lub jagnięciną, aw daniach bezmięsnych warzywo to łączy się z cebulą, groszkiem, burakami i płatkami zbożowymi.
W Szwecji i Norwegii brukiew z ziemniakami i marchewką tłucze się z masłem, mlekiem lub śmietaną. Puree brukiew z marchewką jest również zawarte w menu tradycyjnego angielskiego niedzielnego lunchu. W Ameryce Północnej to warzywo korzeniowe dodaje się do zapiekanek i gulaszu.
