Istnieje ponad sto gatunków pasożytów, które można znaleźć w rybach, ale tylko 4 z nich są potencjalnie niebezpieczne dla człowieka: Pseudoterranova decipiens (tzw. „dorsz”), Anisakis Simplex („śledź”), Diphyllobothrium („ryb tasiemiec”) i Opisthorchis felineus („kocia przywra”). Pierwsze dwa pasożyty należą do nicieni - glisty, tasiemce - do tasiemców, a ostatni, przywr - do płaskich.
Bardzo trudno jest nie zauważyć tasiemca u ryby, ponieważ ma on 20-40 centymetrów długości, 0,5-1,5 centymetra szerokości, jest płaski i biały. Tasiemiec rybi pasożytuje w jelitach, a jednym z niepodważalnych objawów infekcji ryb jest obrzęk, gęsty brzuch. Nosicielem pasożyta są z reguły ryby słodkowodne, takie jak szczupak, okoń, karp, miętus i znacznie rzadziej ryby morskie, głównie z rzędu łososia. Ale nie można gołym okiem prześledzić larwy tasiemca, ponieważ ma nie więcej niż 1 centymetr, jest cienka i może znajdować się zarówno na ścianach jelit, jak i w żołądku ryby, a także w mięśniach, kawiorze i wątrobie.
Wykrycie glisty jest trudne, ale możliwe. Nie są już mierzone w centymetrach, ale w milimetrach - 25-150 mm długości i około 2 mm średnicy. Cieńsze od ludzkiego włosa, półprzezroczyste, wnikają prostopadle do mięśni ryb i aby chronić przed nimi konsumentów, sprzedawcy stosują taką metodę jak półprzezroczystość. Filety rybne kładzie się na specjalnym stole, którego blat wykonany jest ze szkła, i bada się je w mocnym świetle jasnej lampy. Niestety nie da się w ten sposób dostrzec pasożytów czających się w grubych filetach lub w ciemnych tkankach. Nicienie żyją zarówno w rybach słodkowodnych, jak i morskich i oceanicznych (ostrobok, śledź, dorsz).
Przywry, która jest czynnikiem sprawczym przywr, nie da się zauważyć bez specjalnych, ultraprecyzyjnych przyrządów, ponieważ osiągają one maksymalnie 13 mm długości, a u ryb mają postać larwy torebkowej, której wielkość jest mniejsza. niż 1 mm. Co więcej, to przywry są najbardziej niebezpiecznymi pasożytami dla osób z tej listy. W ludzkim ciele larwy wdzierają się do wątroby i dróg żółciowych i tam rosną w kolonii dorosłych robaków, po miesiącu lub dwóch dochodzi do zapalenia wątroby, trzustki i pęcherzyka żółciowego osoby zakażonej.
W związku z tym niemożliwe jest ustalenie, czy ryba jest zarażona larwami jakiegokolwiek pasożyta bez badań laboratoryjnych. Nierealne jest również poddawanie wszystkich ryb takiej kontroli na skalę przemysłową. Ale możesz uchronić się przed wszystkimi wymienionymi pasożytami - giną przy odpowiedniej obróbce cieplnej, schłodzeniu lub zamrożeniu przez określony czas, solenie w roztworze soli fizjologicznej o odpowiednim stężeniu. Najbardziej uporczywymi pasożytami są przywry - wytrzymują nagrzewanie do + 120 ° C przez 40 minut, żyją w temperaturze do -40 ° C przez 7-10 dni i giną tylko wtedy, gdy stężenie soli przekroczy 20 gramów substancji na 100 gramów ryb, a solenie trwa co najmniej tydzień. Dobrą wiadomością jest to, że pasożyty te żyją tylko w rybach z rodziny karpiowatych: płoć, płoć, jaź, karp i boleń. Jeśli nie możesz odmówić przedstawicielom tej rodziny, dokładnie przetwórz wszystkie urządzenia i powierzchnie, które miały kontakt z surową rybą, umyj ręce po ich pokrojeniu i szczególnie ostrożnie ugotuj takie ryby, po sprawdzeniu zaleceń specjalistów.
