Gryka i ogórki są tak dobrze znane wielu milionom Rosjan, że wydają się być pierwotnie rosyjskimi produktami. Rzeczywiście, trudno sobie nawet wyobrazić, że kiedyś można było obejść się bez kaszy gryczanej, tak smacznej, satysfakcjonującej i zdrowej. Lub bez ogórków, które są bardzo dobre zarówno świeże, jak i solone. Niemniej jednak te produkty są „obcymi”. Przybyli do Rosji z zagranicy.
Skąd się wzięły ogórki?
Ojczyzną tego popularnego warzywa są północne regiony Indii. Na wolności ogórek nadal rośnie w lasach u podnóża grzbietu Himalajów. Z Indii roślina ta dotarła do innych krajów, w tym do Rosji.
Jednak Biblia wspomina, że w Egipcie uprawiano ogórki.
Ogórki zaczęto uprawiać w starożytnej Grecji, a po ich podboju przez Rzym warzywa te stały się bardzo popularne wśród starożytnych Rzymian. Po inwazji barbarzyńców ogórki stopniowo rozprzestrzeniły się po całej Europie.
Jednak pomimo tego, że starożytna Ruś miała bliskie kontakty handlowe z Europą, ogórki przybyły do swoich przodków nie z Zachodu, ale ze Wschodu. Przywieźli je Mongołowie-Tatarowie, którzy w pierwszej połowie XIII wieku podjęli szereg agresywnych kampanii przeciwko księstwom rosyjskim. Początkowo ludzie byli podejrzliwi wobec nieznanych warzyw, ale stopniowo popularność zyskały ogórki.
Spożywano je na świeżo, a także zbierano na zimę: solone, polane octem. Podano je na świątecznym stole, pokrojone i zmieszane z miodem. A po pewnym czasie do przygotowania pysznych pierwszych dań zaczęto używać ogórków kiszonych: kalya, marynata, mikstura. W ten sposób stopniowo to nowe warzywo zaczęło być uważane za pierwotnie rosyjskie.
Pierwszą pisemną wzmiankę o ogórkach w Rosji zrobił dyplomata Sigismund von Herbershein w swojej książce „Notatki o sprawach moskiewskich”.
Książka została wydana po łacinie w 1549 roku.
Jak kasza gryczana trafiła do Rosji
Istnieje wiele legend i opowieści o kaszy gryczanej. Ktoś uważa to za chleb rosyjski, ale nie pojawił się w Rosji. Ojczyzną rośliny gryki są także Indie Północne. W naturze gryka nadal rośnie obficie na zachodnich zboczach u podnóża Himalajów. Roślina ta była uprawiana około 5 tysięcy lat temu. Miejscowi mieszkańcy nazywali ją kaszą „czarnym ryżem”.
Około XV wieku p.n.e. grykę zaczęto uprawiać w Chinach, skąd trafiła do Korei i Japonii. Nieco później kasza gryczana rozprzestrzeniła się w Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie, a następnie dotarła do południowej Europy. A w VII wieku został sprowadzony na terytorium starożytnej Rusi przez greckich kupców z Bizancjum. Dlatego Słowianie zaczęli nazywać nieznaną kaszą gryczaną zbożową. Istnieje jednak inna wersja nazwy, według której roślina ta była uprawiana przez greckich mnichów, którzy przynieśli chrześcijaństwo na ziemie Rosji. Na Ukrainie kasza gryczana nazywana jest tatarem.
