Kultura japońska składa się z niuansów i drobiazgów pozornie nieuchwytnych dla oka Europejczyka. Dostrzegając zmieniające się piękno natury, subtelnie wyczuwając przemiany międzyludzkich relacji, analizując i opisując ich przeżycia w formie artystycznej, mentalność Japończyków nie ominęła tematu gastronomicznego – używania sake.
Sake to ryżowa wódka dwa razy mocniejsza od rosyjskiej czterdziestostopniowej wódki. Pij ciepłe, nie zimne i lepkie z zamrażarki. A kolor napoju jest czasem jasnozielony, czasem jasnożółty i nie jest przezroczysty jak łza. Takie niuanse w żaden sposób nie pasują do światopoglądu szerokiej, domowej duszy. Być może istnieje tylko jedno podobieństwo w użyciu rosyjskiej wódki i sake. Mieszkańcy Imperium Niebieskiego wierzą, że picie narodowego napoju alkoholowego skłania do poufnej komunikacji i zacieśniania więzi przyjacielskich i miłosnych. Ale jak w przypadku każdego alkoholu, z wódką ryżową trzeba znać proporcje i umieć zatrzymać się w czasie.
O pochodzeniu i technologii
Technologia wytwarzania sake jest bliższa warzeniu, ponieważ stosuje się fermentację, a nie destylację lub destylację. Wyjście to wyjątkowy produkt, który nie ma analogów.
Przygotowują go od dwóch tysięcy lat. Początek został położony na dworze cesarzy japońskich. Starożytna technologia produkcji sake różniła się od dzisiejszej i była, delikatnie mówiąc, nie dla wybrednych smakoszy: ryż, nie oszczędzając zębów, przeżuwano w ustach do postaci kleiku, który następnie wypluwano do pojemnika fermentacyjnego. Później proces został znacznie uproszczony dzięki wynalezieniu i zastosowaniu specjalnego rodzaju pleśni, koji, do rozpoczęcia fermentacji.
Jakość napojów
Jakość sake uzależniona jest od stopnia rozdrobnienia ryżu, przy którym z ziarna usuwana jest skórka, zawierająca olejki eteryczne wpływające na smak. Niedoświadczonemu konsumentowi łatwiej jest zaufać cenie przy wyborze sake. Od tysiąca rubli za butelkę napój pije się schłodzony do 5 C, a zakupiony w bardziej przystępnej cenie jest podgrzewany w celu zminimalizowania ewentualnego nieprzyjemnego posmaku.
Kultura użytkowania
Picie narodowego japońskiego napoju to cała sztuka. Na początek sake podgrzewa się w ceramicznym dzbanku z tokkuri w łaźni wodnej do temperatury od 15 do 30 C. Wlewa się do małych czekoladowych filiżanek, które mogą pomieścić nie więcej niż trzy łyki. Jednocześnie nie ma zwyczaju nalewania sobie drinka. Podgrzane sake najlepiej spożywać w chłodniejszych porach roku. Wymagania dotyczące przystawek nie są tak surowe, jak w przypadku spożywania na zimno bardziej wyrafinowanych rodzajów wódki ryżowej. Możesz podawać kanapki, warzywa, mięso, owoce morza.
Drogie sake podawane jest w kieliszkach do wina. Uczestnicy biesiady wznoszą toast „kampai”, co oznacza „pijemy na dno!” Podnosząc napój na wysokość oczu i nie stukając kieliszkami, piją powoli małymi łykami, zajadając się tradycyjnymi japońskimi potrawami: łagodnym sushi i bułeczkami.
