Absynt to nalewka z mieszanki ziół i alkoholu. Wokół niego krąży wiele legend i nieporozumień, z powodu których napój ten był zakazany w wielu krajach przez prawie 100 lat.
Absynt może zawierać od 55 do 85% alkoholu i ma bardzo charakterystyczny gorzki smak. Głównym składnikiem tego napoju jest ekstrakt z gorzkiego piołunu, który nadaje napojowi specyficzny, rozpoznawalny gorzki smak i ostry zapach.
Pochodzenie absyntu
Absynt zawdzięcza swoje dobrze znane działanie halucynogenne tujonowi, substancji występującej w dużych ilościach w olejkach eterycznych piołunu. Oprócz tej rośliny w składzie napoju może znaleźć się melisa, tatarak, mięta, koper włoski, mięta, ponadto anyż musi być zawarty w prawdziwym absyncie.
Najprawdopodobniej nazwa napoju pochodzi od starożytnego greckiego słowa apsinthion, co oznacza „nie do picia”. W starożytnej Grecji do stymulacji porodu stosowano nalewkę podobną w swoich właściwościach do absyntu. Hipokrates używał tego napoju w leczeniu bólu menstruacyjnego, reumatyzmu, anemii i żółtaczki. W starożytnej Grecji podczas igrzysk olimpijskich mistrz wyścigów rydwanów musiał wypić filiżankę absyntu, aby pamiętać, że chwała i zwycięstwo mają gorycz.
W nowoczesnym, bardziej zdrowym sensie, absynt został wynaleziony około 1790 roku w małej wiosce Couve, która znajduje się na zachodzie Szwajcarii. Niejaka Madame Ernier przygotowywała niezwykłą nalewkę z piołunu, którą miejscowy lekarz przepisał swoim pacjentom jako uniwersalne lekarstwo. Nalewka poprawiała apetyt, pobudzała trawienie i miała działanie tonizujące.
Popularność i zakazy
Absynt zyskał szczególną popularność w połowie XIX wieku, podczas gdy Francja aktywnie prowadziła wojny kolonialne w Afryce. Absynt podawano żołnierzom w celu zapobiegania malarii i czerwonce oraz jako środek do oczyszczania wody z bakterii. Absynt okazał się bardzo godny i stał się integralną częścią życia żołnierza. Od tego momentu moda na ten napój zaczęła szybko rozprzestrzeniać się wśród mieszkańców kolonii francuskich.
W połowie XIX wieku zauważono, że systematyczne stosowanie absyntu prowadzi do uzależnienia, zwiększonej pobudliwości nerwowej i innych nieprzyjemnych konsekwencji. Prawdziwa walka z tym napojem wybuchła już na początku XX wieku, w tym czasie absynt został zakazany we Włoszech i Belgii, nieco później zakaz został wprowadzony we Francji, a po nim w innych krajach europejskich.
Obecnie w Stanach Zjednoczonych wpływ piołunu na funkcje ludzkiego mózgu jest utożsamiany z działaniem marihuany, w wyniku czego wszystkie produkty zawierające piołun muszą być bezwzględnie oczyszczone z tujonu.
Szwajcarski parlament i holenderski sąd zalegalizował absynt dopiero w 2004 roku, ale na chwilę obecną produkcja tego napoju jest ściśle ograniczona normami wprowadzonymi przez Unię Europejską. Zgodnie z tymi normami ilość toksycznego tujonu nie może przekraczać 10 mg/kg.
