Twardy włoski ser parmezan jest używany w wielu potrawach, aby dodać pikanterii. Prawdziwy parmezan powstaje z dużej ilości mleka i czasami dojrzewa nawet do trzech lat. Nic dziwnego, że cena takiego produktu jest dość wysoka. Z tego powodu często pojawia się chęć zastąpienia go innym, tańszym analogiem.
Technologia produkcji parmezanu
Produkcja parmezanu rozpoczyna się co roku tego samego dnia - 1 kwietnia. Do stworzenia jednej głowicy, której standardowa waga wynosi około 40 kg, potrzeba 550 litrów mleka. Gotowy ser jest leżakowany przez rok w specjalnych beczkach, a następnie sprawdzany pod kątem jakości. Jeśli konsystencja okaże się niejednolita lub do produktu dostanie się powietrze, jest on oznaczany specjalną pieczęcią, co pozwala na sprzedaż pod inną nazwą. Zatwierdzony przez ekspertów parmezan starzeje się przez kolejny rok lub dwa, a następnie oznacza się wypaloną marką i napisem Parmigiano Reggiano.
Dania, do których dodaje się parmezan
Dzięki swojej kruchej, ziarnisto-łuskowatej strukturze i oryginalnemu smakowi, parmezan od dawna jest dodawany do wielu włoskich potraw jako wykończenie. Najczęściej posypuje się je makaronem, risotto, polentą lub pizzą, a także niektórymi daniami mięsnymi lub rybnymi gotowanymi w piecu. Ser ten słynie z tego, że po roztopieniu nie pozostawia grudek i nie staje się lepki.
Parmezan dodaje się również do różnych sałatek, w tym Cezara, a nawet do niektórych zup. W ojczyźnie tego produktu, w regionie Emilia-Romania, często używa się go na deser w połączeniu z orzechami włoskimi, gruszkami czy winogronami. Parmezan jest również często używany jako samodzielna przekąska do wina.
Sery zastępujące parmezan
Zastąpienie całego kawałka parmezanu jakimkolwiek innym serem jest prawie niemożliwe, ponieważ ci, którzy znają smak tego produktu, z pewnością rozpoznają podróbkę. Ale do potraw, które do przepisu wymagają tartego parmezanu, można dodać inny rodzaj sera. Tak więc do robienia lasagne, zapiekanki makaronowej lub pizzy, gdzie ser powinien się roztopić, najlepiej użyć litewskich „Dziugas” lub „Rokiskis”, ale odpowiedni jest również dowolny holenderski twardy ser. W najgorszym przypadku możesz użyć rosyjskiego twardego sera.
Do sałatek, risotto lub innych dań, które wymagają pokrojonych w cienkie plastry parmezanu, można dodać włoski ser Grana Padano. Ten ostatni przypomina parmezan o ziarnistej konsystencji i pikantnym smaku z lekkim orzechowym posmakiem, ale jest nieco bardziej słony. Jednak o różnicy smakowej między tymi dwoma rodzajami ustali tylko prawdziwy koneser włoskich serów.
Mniej podobny do parmezanu jest starzony szwajcarski ser Gruyere, który ma orzechowy smak i ostry pikantny aromat. Jednak jego kolor jest bardziej żółty, a technologia gotowania jest inna. Ale może być również używany jako tarty lub jako cienkie talerze.
