To opowieść o tym, jak czasami dwa składniki muszą być razem, uzupełniając się i tworząc równowagę. Dość zwykłe komponenty same w sobie stanowią idealne połączenie i świetnie ze sobą współpracują.
Ten napój składa się tylko z dwóch składników, likieru Creme de Cassis i schłodzonego białego wina Bourgogne Aligote, uzupełnionych. Kluczem do stworzenia zbilansowanego napoju są proporcje likieru i wina. Simom Difford nie zaleca trzymania się klasycznej proporcji 1/3 likieru i 2/3 wina, ponieważ w rezultacie powstaje zbyt słodki napój. Oferuje stosunek likieru do wina od 1:5 do 1:7.
Początki koktajlu sięgają roku 1904, kiedy w Cafe George w Dijon we Francji kelner przed nazwiskiem Faivre jako pierwszy zaproponował pomysł połączenia białego wina z Creme de Cassis. Jego napój stał się znany jako Classic Blanc, ale dziś znany jest jako Kir w związku z kampanią promocyjną Felixa Kira, wybitnego polityka i bohatera ruchu oporu podczas II wojny światowej. Podczas swojej kadencji jako przewodniczący rady miejskiej szukał sposobów promowania lokalnych produktów, w tym Creme de Cassis i wina Bourgogne Aligote. Ich miksturę najpierw nazwano aperitifem Kira, potem Ojcem Kirem, a potem nazwę uproszczono do Kir.
Bourgogne Aligote to białe wino produkowane z winogron Aligote uprawianych w Burgundii, chronione świadectwem kontroli pochodzenia (francuska Appellation d'origine controlee, w skrócie AOC).
Wiele źródeł wskazuje, że stosowanie białego wina wynika z braku czerwonego wina burgundzkiego, spowodowanego konfiskatą większości rezerw przez armię niemiecką. Albo może to być spowodowane słabą jakością białego wina w tym roku, a likier stał się w ten sposób przebraniem i ukrył wady jasnej słodyczy czarnej porzeczki.
Używanie szampana i innych win musujących w połączeniu z Creme de Cassis daje nam wariację o nazwie Kir Royal. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę rodzaj wina musującego. Do utrzymania równowagi kwaśno-słodkiej potrzebna jest brutalna natura i ultra brutalny szampan.
W 1951 roku, kiedy Kir stał się powszechnie znany, Roger Damidot (właściciel Lejay-Lagoute - marki likieru Creme de Cassis, największego producenta w regionie) zaprosił Felixa Kira do uzyskania praw autorskich do używania nazwy Kir. Być może pochlebiało mu to niesamowicie i 20 listopada 1951 r. do francuskiego Zgromadzenia Narodowego przyszedł następujący list:
„Canon Felix Kir, poseł i burmistrz miasta Dijon, przyznaje firmie Lejay-Lagoute, kierowanej przez Rogera Damidota, wyłączne prawo do używania jego nazwiska dla likieru z czarnej porzeczki do celów reklamowych w dowolnej formie, jaką uzna za stosowną”.
Uzbrojony w ten list, Lejay-Lagoute opatentował markę pod nazwą Kir w marcu 1952 roku.
Przez lata, obserwując rosnącą popularność koktajlu jako aperitif, Felix chciał zaoferować podobne przywileje innym producentom likieru Creme de Cassis, ale własność znaku towarowego została już przypisana Lejay-Lagoute i było za późno, aby coś zmienić w ta kwestia. Liczne postępowania prawne zapewniły przekazanie sprawy francuskiemu sądowi najwyższemu „Cour de cassation”, gdzie 27 października 1992 r. potwierdzono wyłączność na znak towarowy. Po ich triumfie Lejay-Lagoute zarejestrował i rozpoczął produkcję Kir Royal, wstępnie przygotowanej mieszanki likieru i wina musującego.
Jeśli koktajl powstaje przy użyciu win kremowych lub cava, nazywa się to Kir Petillant (od francuskiego petillant - musujące).
Najbardziej znane odmiany to:
- Kir Royal - zastąpienie białego wina szampanem.
- Kir Imperial – z zastąpieniem likieru z czarnej porzeczki malinowym, a nasze wina to szampan.
- Komunard/Kardynał - z wymianą białego wina na czerwone.
