Prosty i jednocześnie zaskakująco smaczny koktajl, który uratował życie tysiącom żeglarzy, którego wynalezienie wcale nie było pomysłem miksologa.
W XVII wieku angielscy żeglarze zdali sobie sprawę, że spożywanie owoców cytrusowych pomogło zapobiegać szkorbutowi, który jest jedną z najczęstszych chorób podczas długich rejsów.
W 1747 roku James Lind, szkocki chirurg, przeprowadził badanie kliniczne, które wykazało wpływ owoców cytrusowych na szkorbut. Ale przekonywał też, że szkorbut jest wynikiem wielu czynników – takich jak na przykład źle strawiona żywność o złej jakości, nieoczyszczona woda, godziny przetwarzania, a w rezultacie całkowite zmęczenie, wilgoć i złe warunki życia. Dlatego nie twierdził, że cytrusy są panaceum na szkorbut i jedynym ratunkiem.
W 1794 roku statek o nazwie Suffolk pływał przez 23 tygodnie bez zatrzymywania się w drodze do Indii, a każdy członek załogi miał jeden niezbędny składnik diety - sok z cytryny. Podczas całej podróży żadnemu z marynarzy nie stało się nic śmiertelnego. Ten niepodważalny fakt jest konsekwencją tego, że od 1800 roku sok z cytrusów stał się nieodzownym składnikiem diety całej floty. Często cytowana ustawa o żegludze handlowej (1867) zobowiązała wszystkie brytyjskie statki do włączenia soku z limonki do swojej diety.
Gdy korzyści płynące z picia soku cytrusowego stały się powszechnie znane, brytyjscy marynarze, którzy spożywali go w dużych ilościach, zaczęli mieszać go z dzienną porcją wody i rumu i czule nazywali go Limeys.
Zwykle sok był konserwowany i nie psuł się dzięki niewielkiej ilości rumu, który został do niego dodany, ale w 1867 roku Lauchlin Rose - właściciel firmy stoczniowej w Szkocji, opatentował proces utrwalania soku owocowego cukrem, a nie alkoholem jak wcześniej. Aby wprowadzić produkt do szerokiego obiegu, zapakował je do atrakcyjnych butelek z etykietą Rose's Lime Cordial. Obecnie batony używają kordiału z limonki jako premiksu, to znaczy, że jest on wcześniej gotowany i mieszany z ginem podczas podawania.
Legenda głosi, że podczas gdy szeregowcy pili rum, mieszając go z sokiem z cytryny, wyżsi oficerowie pili oczywiście gin, mieszając go z Nalewką Limonkową Rose.
Jeśli chodzi o nazwę, w dosłownym tłumaczeniu oznacza „gimbal” – jest to niewielkie narzędzie do otwierania beczek z alkoholem przewożone przez brytyjskie statki.
Inna historia mówi, że koktajl nosi imię pewnego lekarza morskiego, Thomasa Desmonda Gimlette'a.
Mimo współbrzmienia krasnolud Gimli z trylogii profesora Johna Ronalda Rowla Tolkiena nie ma z tym absolutnie nic wspólnego.
Jeden z ulubionych koktajli żony Timura Biekmambetowa, Gimlet, potwierdza, że picie alkoholu w rozsądnych dawkach jest korzystne, a czasem niezbędne.
