Wspaniały Orson Welles, kiedy po raz pierwszy spróbował Negroni, powiedział: „Gorzka jest najlepsza dla zdrowia wątroby, a gin jest najgorszy. Cóż, znaleziono kompromis”.
Nie daj się zwieść prostocie przepisu, ponieważ historia powstania jest bardzo zagmatwana.
Wszystko zaczyna się w 1919 roku, kiedy urodził się taki hrabia Negroni, który miał reputację stałego gościa Casonis Vag (później Caffe Giacosa) we Florencji. Podczas jednej ze swoich wizyt poprosił o trochę mocniejsze Americano, wtedy barman Fosco Scarelli postanowił zastąpić napoje gazowane ginem i ta kombinacja stała się stałym zamówieniem hrabiego. Reszta gości baru wkrótce zaczęła prosić o „napój hrabiego Negroniego” i wkrótce, uproszczona, stała się znana po prostu jako Negroni.
Urażony hrabia powrócił do Florencji, gdy w Ameryce weszła w życie prohibicja, zakazując mu jego ulubionej rozrywki w stylu kowboja na Dzikim Zachodzie. Przyniósł do domu swój ulubiony napój. Aby odróżnić go od Americano, jego koktajl został przyozdobiony plasterkiem pomarańczy.
Ta historia jest całkiem romantyczna, gdyby nie jedno. Historyk Hector Andres Negroni, badając ich drzewo genealogiczne, twierdzi, że taka postać jak hrabia Negroni nigdy nie istniała.
Prawdziwym wynalazcą koktajlu jest generał Pascal Oliver de Negroni. Historyk wygłosił tę uwagę jako referencje klientów na Amazon.com w książce Luki Picchi Sulle tracce del conte, La vera storia del cocktail Negroni.
Artykuł New Evidence Negroni was Invented in Africa – Sorry Italy, opublikowany przez Drinking Cup, opowiada historię generała Pascala Olivera de Negroni, który walczył w wojnie francusko-pruskiej w 1870 roku. Na jednej ze stron wymyślił „koktajl”. na wermut”, który był pionierem koktajlu Negroni.
A najwcześniejszy opublikowany przepis znajduje się w książce E1 Bar: Evolution y arte del cocktail autorstwa Jacinto Sanfeliu Brucartsa z 1949 roku. Zawierał następujący przepis: 1/4 ginu, 1/4 włoskiego wermutu, 1/2 Campari.
Jednak znacznie wcześniej niż różne wersje Negroni pojawiły się w druku, były koktajle, które są niezwykle podobne do Negroni, ale w jednym są absolutnie identyczne. Na przykład.
Doug Ford napisał na swoim blogu Cold Glass: „Istnieje poprzednik Negroni o nazwie Camparinete. Jego pierwsza publikacja została znaleziona w książce Boothby'ego World Drinks and How to Mix Them. Przepis zawierał uncję ginu, pół uncji włoskiego wermutu i taką samą ilość Campari.”
Albo – Jim Meehan napisał w PDT Cocktail Book, że „kombinacja ginu, słodkiego wermutu i Campari pojawiła się we francuskich i hiszpańskich książkach o koktajlach, takich jak Cien Cocktails i L'Heure du Cocktail, zanim Negroni stał się uniwersalny i sławny”.
Ale najbardziej urzekający jest przepis na Campari Mixte we wspomnianym L'heure du Cocktail, napisany w 1929 roku, który wskazuje na równe proporcje Campari, ginu i słodkiego wermutu z dodatkami ze skórką cytrynową, czyli dokładnie taki sam przepis, jaki znamy. od Negroniego. To najwcześniejszy przepis na napój o tych samych składnikach i proporcjach co Negroni, ale pod inną nazwą.
Jednak dwa lata wcześniej narodził się koktajl Boulevardier, przygotowany dla Erstine Gwynne przez barmana Harry'ego McElhone w jego Harry's NY Wag w Paryżu. Jego receptura została opisana w książce Barflies and Cocktails w 1927 roku. Gwynne był amerykańskim emigrantem, bywalcem towarzyskim, bratankiem potentata kolejowego i, co najważniejsze w naszej historii, redaktorem gazety The Boulevardier, która ukuła nazwę koktajlu. Przepis na bulwar: 1,5 części burbona, 1 część słodkiego wermutu, 1 część Campari, która jest bardzo podobna do Negroni z jedną różnicą: gin zastępuje się bourbonem.
Aby dodać zamieszania: George Kappeler w koktajlu Dundorado opublikowanym w Modern American Drinks w Chicago widzi w przepisie link do Negroni. Składniki: Koktajl Dundorado: 1,5 uncji Gin Tom, 1,5 uncji Włoskiego Wermutu i 2 Bittersy Calisaya Dash. Ostatni składnik to nic innego jak goryczka oparta na korze chinowca, ale nieco mniej słodka niż Campari.
Teraz wymyślmy przepis. Koktajl ma świetlisty czerwony odcień. Udaje mu się być zarówno złożony, jak i niesamowicie prosty. Najszersza gama smaków tworzy wspaniały aperitif, popularny na całym świecie i jest hołdem dla etykiety podczas godziny aperitifów w Mediolanie.
„Kompozycja koktajlu może zawierać jedną z tysiąca wariacji różnych ginów i dowolnego słodkiego wermutu, których wariacje są dziś dość liczne. Ale jeśli chcesz odtworzyć prawdziwego Negroni, taki komponent jak Campari pozostaje niezmieniony”- zauważa Gaz Regan.
I dalej: „Możesz stworzyć wariację tego koktajlu za pomocą dowolnego innego amaro, ale bez Campari to po prostu nie będzie Negroni”.
Potwierdzenie tego można znaleźć w książce Luki Picchi Negroni Cocktail: „Nie zapominaj, że w drugiej połowie XIX wieku na rynku pojawiły się inne, równie godne uwagi bittery, a mianowicie Gamondi, Moroni, Martini, Bonomelli. Ale żaden z nich, o pewnej reputacji komercyjnej, nie był w stanie wytrzymać przedsiębiorczej siły Campari”.
Większość preparatów wskazuje na równy stosunek części składników tworzących Negroni. Gary Regan w 2003 roku w The Joy of Mixology stwierdził, że „nie powinieneś eksperymentować z proporcjami, ponieważ równowaga jest najważniejsza, a użycie równych części jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia idealnego smaku”.
Jednak w 2012 roku Gary został Gazem i stwierdził, że „możesz mnie uderzyć w ramiona, jeśli nie wypijesz dobrego drinka bez zachowania równych proporcji”.
Prawidłowa metoda przygotowania to mycie.
Negroni wcale nie nadaje się do zamieszania alkoholowego w shakerze. Najlepiej wlać składniki na lód i umyć w szklance do serwowania.
Ale można też pójść za przykładem Gaz Regan i po prostu myć palcem w szklance (jednak nie przy podawaniu nikomu).
Ozdobą Negroni jest cięcie piłą skórki pomarańczy lub plasterka pomarańczy. Używanie skórki z cytryny jest uważane za przestępstwo.
Liczba odmian tego koktajlu wystarczy na osobny artykuł. Zmieniając jeden ze składników, możesz uzyskać zupełnie inny napój. Czy to Tegroni, czy Pisconi, gdzie gin zastępuje tequila i pisco. Lub uzupełnij klasyczny przepis o pewne niuanse, na przykład kreskę Fernet Branca w koktajlu Inferno.
