Pomimo światowej sławy wiedeńskiego wypieku, wiele przepisów jest dostępnych i dopuszczonych do użytku domowego. Popularne wśród gospodyń domowych są wiedeńskie ciasta i kruche ciasteczka, z których w łatwy i szybki sposób można przygotować tarte wiedeńskie ciasteczka z dowolnym dżemem.
Wiedeń słusznie uważany jest za cukierniczą stolicę Europy, ale w rzeczywistości od dawna zdobył ten tytuł na światowym poziomie. Wielu miłośników słodyczy próbuje podróżować do Austrii tylko po to, aby skosztować autentycznych wiedeńskich wypieków. Jeśli dopisze Ci szczęście, możesz wziąć udział w kursie mistrzowskim przygotowania wiedeńskiego strudla, który tradycyjnie odbywa się w letniej rezydencji cesarskiej Schönbrunn.
Sekrety wiedeńskiego ciasta
W rzeczywistości kuchnia austriacka wchłonęła najlepsze tradycje sztuki kulinarnej kilku narodów, a każdy region małego państwa skłania się ku tym rozkoszom, które są nieodłączne w sąsiednim kraju. Tak więc Salzburg zapożyczył wiele z kuchni włoskiej, Seefeld jest pod wpływem Niemiec, Vorarlberg jest pod wpływem Szwajcarii.
Historia pokazuje, że do Wiednia przybywali najwybitniejsi kucharze z całego terytorium cesarstwa austro-węgierskiego, jakim była ówczesna Austria. Już wtedy narodziła się koncepcja kuchni wiedeńskiej. Ale można w nim znaleźć wiele cech, które charakteryzują kuchnię Węgier, Czech, Bawarii, Słowenii, Czech – ziem, które były częścią imperium.
Turcja nie ominęła jej uwagi, konflikty zbrojne z którymi Austriacy zagościli w miłośnikach kawy. W końcu to właśnie kawa podawana jest ze słodyczami i deserami w licznych wiedeńskich kawiarniach, które stały się symbolem stolicy. Uważa się, że słynny strudel jabłkowy pochodzi również z Turcji. Ale opinie ekspertów w tej sprawie są różne. Jedni uważają to ciasto za czeskie, inni za węgierskie, jeszcze inni za oryginalnie niemieckie, bo strudel znaczy „trąba powietrzna, lejek, tornado”.
Najcieńsze i najdelikatniejsze ciasto na strudle naprawdę skręca się w kształt lejka - bułki, wewnątrz której układane są wszelkiego rodzaju nadzienia owocowe. Jedna ze starych książek kucharskich mówi, że narysowane ciasto powinno być tak cienkie, aby można było przez nie przeczytać list miłosny, trzymając go w świetle.
Prawdziwe osiągnięcie wiedeńskich cukierników
Można się wiele spierać o to, kto wymyślił przepis na to lub tamto ciasto, ale wiedeńscy cukiernicy zachowali i ulepszyli przepis na wiele rodzajów muffinek, ciastek, ciast, które są sprzedawane na całym świecie. Przykładem wiedeńskiego ciasta drożdżowego jest rogalik, uważany za symbol kuchni francuskiej.
Croissant wiedeński jest zrobiony z mąki przesianej kilkakrotnie w celu wzbogacenia w tlen, o najwyższej zawartości tłuszczu. Eksperci w swoim rzemiośle uważają, że ważna jest wilgotność powietrza w pomieszczeniu, temperatura podczas podnoszenia ciasta i pieczenia, a także nastrój piekarza.
Nikogo nie obchodzi kto jest „autorem” bogla (kruche ciasteczka z orzechami), golachny (koperty francuskie z twarogiem), grzbietu Lani (ciasto czekoladowe), ślimaków cynamonowych, bo ta słodycz nigdzie nie jest smaczniejsza niż w wiedeńskiej kawiarni. Tylko wąchając aromat wiedeńskich wypieków można zrozumieć prawdziwość słów Stefana Zweiga, który nazwał Wiedeń miastem rozkoszy.
W każdej kawiarni turyści otrzymają przede wszystkim wiedeńskie ciasto czekoladowe „Sacher”, które pojawiło się w 1832 roku w wyniku pomieszanych działań niedoświadczonego ucznia cukiernika. Podekscytowany Franz Sacher zmieszał zbyt wiele składników, ale wypieki zostały docenione przez wybrednego księcia Metternicha. Później przepis na to ciasto otworzył drogę Sacherowi do kuchni wielu arystokratów.
Przepis na skromnie wyglądający tort został sprzedany przez wnuka Franza Sachera jednemu z największych wiedeńskich cukierników, co doprowadziło do sporu sądowego. Dziś przepis na Tort Sachera jest zapisany w prawie austriackim jako symbol narodu.
