Kukurydza jest jedną z pięciu najpopularniejszych upraw rolnych, konkurującą popytem z ryżem, ziemniakami, żyto i drugą po pszenicy. Jego bezpretensjonalność doprowadziła do niemal powszechnej uprawy, co wyklucza w szczególności w Europie tylko regiony poza kołem podbiegunowym.
Mąka kukurydziana, skrobia, masło, melasa, konserwy zbożowe, popcorn znane są niemal każdemu mieszkańcowi Ziemi. Kukurydza wchodzi w skład odżywczej mieszanej paszy dla zwierząt, używanej w całości jako pasza. Recykling odpadów spożywczych daje aceton, alkohol, surowce do tworzyw sztucznych, papier, kleje, farby – żeby wymienić. Jak zubożała byłaby kuchnia narodowa krajów europejskich, azjatyckich i afrykańskich, hodowla zwierząt i różne gałęzie produkcji byłyby trudne, gdyby pod koniec XV wieku kukurydza nie pojawiła się poza kontynentem amerykańskim.
Gdzie jest miejsce narodzin kukurydzy?
Kolebką wielkiej kukurydzy jest kontynent północnoamerykański, terytorium współczesnego Meksyku. Badacze kukurydzy wskazują na okres prawie 9 tysiącleci od powstania „udomowionej” kultury. Znaleziska datowane na około 4 i 3 tysiąclecia p.n.e. wskazują na bardzo skromny rozmiar uszu, 10 razy mniejszy od współczesnych. Dla porównania wyniki współczesnej hodowli to 6-metrowe pnie i 60-centymetrowe kolby.
To właśnie udomowienie kukurydzy przyniosło dobrobyt i rozwój plemionom uprawiającym pola kukurydzy. Wysoka produktywność kultury, jej wartość dla wzrostu poziomu życia stały się przyczyną pojawienia się w systemach religijnych plemion indiańskich bogów kukurydzy - Sinteotla i jego kobiecej hipostazy Chicomecoatl wśród Azteków, Yum-Kaash (Yum- Viila) i bogini Kukuits wśród Majów.
Droga kukurydzy do Europy
Z drugiej wyprawy, z odkrytej przez niego w 1492 roku wyspy Hispaniola (Haiti), Krzysztof Kolumb przywiózł do Hiszpanii uszy, zapożyczając lokalną nazwę cudownej rośliny – kukurydzy. Aztekowie nazywali ten dar bogów "tlaoli" ("nasze ciało"), Indianie Quechua - "zara", w języku ludu Ajmara - "chudymi". Początkowo zakład wykonywał wyłącznie zadania dekoracyjne, ozdabiając posesje swoim egzotycznym wyglądem. W dzienniku trzeciej wyprawy Kolumb wspomina już o znaczącym rozmieszczeniu kukurydzy w Kastylii.
Kolejnymi w rozwoju kukurydzy były terytoria Portugalii, Francji, Włoch, potem - Anglia, Turcja, Bałkany, Afryka Północna. Ta globalna osada zajęła tylko około pół wieku. Kolejnym etapem ekspansji stały się ludne Chiny i Indie. W XVII w. do Mołdawii sprowadzono kukurydzę, a już w XVIII w. kukurydza była tu szeroko rozpowszechniona i ratowała biedne rodziny przed głodem. W Imperium Rosyjskim, według jednej wersji, kukurydza pojawiła się pod nazwą kukurydza w XVIII wieku, po podboju Krymu w wojnie rosyjsko-tureckiej.
