Lukrecja lub naga lukrecja to wieloletnie zioło o długiej łodydze, które jest naturalnym substytutem cukru. Nawet w starożytnym Egipcie i Chinach wykorzystywali jego właściwości lecznicze, jest to powszechnie znane do dziś.
Lukrecję można zwykle znaleźć w regionach stepowych, w pobliżu dróg, wzdłuż brzegów rzek i mórz, na półpustynach. Ta roślina należy do rodziny roślin strączkowych. Dobrze rośnie w klimacie umiarkowanym i subtropikalnym, dość łatwo toleruje brak wilgoci, często jest używany do wzmacniania piasków.
Cukierki z lukrecji, zwane lukrecją, zaczęły być produkowane w Anglii w XVIII wieku, aw Finlandii są uważane za narodowy przysmak. W Chinach lukrecja jest zawarta w prawie wszystkich przepisach medycyny tybetańskiej. W Rosji lukrecję można znaleźć w regionach południowych, na Kaukazie, w zachodniej Syberii i na wybrzeżu Morza Azowskiego. Wszystkie właściwości lecznicze zawarte są w korzeniach rośliny, które są zbierane wiosną lub późną jesienią, suszone i rozgniatane.
Korzeń lukrecji zawiera witaminy z grupy B, C, flawonoidy, pektyny, polisacharydy, kwasy tłuszczowe, olejki eteryczne, garbniki i substancje śluzowe, sole mineralne, karoten, kumaryny, aminokwasy, białko, alkaloidy itp.
Słodki smak lukrecji wynika z zawartości glicyryzyny. Substancja ta, dziesięciokrotnie słodsza od cukru, jest często stosowana jako naturalny słodzik. Dzięki zawartości kwasu lukrecjowego lukrecja ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i antyalergiczne.
Korzeń lukrecji wchodzi w skład różnych ładunków wykrztuśnych, syropów, pastylek i mieszanek na kaszel. Lukrecja skutecznie pomaga przy różnych chorobach układu oddechowego, takich jak zapalenie oskrzeli, astma, gruźlica, zapalenie krtani, zapalenie płuc, suchy kaszel, kaszel palacza.
Pomaga przywrócić organizm w patologiach serca, w niedociśnieniu, w chorobach naczyniowych i tarczycy. Ponadto korzeń lukrecji działa otulająco na błonę śluzową żołądka, będąc łagodnym środkiem przeczyszczającym. Pomaga również przy cukrzycy, zwiększając produkcję insuliny, będącej naturalnym słodzikiem.
Wywar z korzeni lukrecji pobierany jest na dolegliwości przewodu pokarmowego. Lukrecja jest skuteczna w leczeniu chorób skóry, jest również stosowana jako produkt kosmetyczny. Ma właściwości wybielające, przeciwstarzeniowe, a także stymuluje produkcję kolagenu w skórze.
Właściwości przeciwzapalne tej rośliny działają ochronnie i gojenie ran przy zapaleniu wątroby, radzą sobie z chorobami pęcherza i przywracają funkcjonowanie trzustki.
Lukrecja jest bogata we flawonoidy, przeciwutleniacze, dlatego lekarze zalecają przyjmowanie jej na raka.
Korzeń lukrecji od dawna uważany jest za doskonałe antidotum, dzięki czemu stosuje się go przy różnych zatruciach i zatruciach. Doskonale łagodzi zmęczenie, poprawia aktywność mózgu. Ponadto lukrecja pomaga przy chorobach stawów, dnie moczanowej i reumatyzmie.
Lukrecja jest przeciwwskazana u osób z zaburzeniami równowagi wodno-solnej, nadciśnieniem i problemami z nerkami. Jest w stanie zatrzymywać wodę w organizmie, dlatego nie jest zalecany kobietom w ciąży. Lukrecja nie jest również wskazana dla dzieci poniżej drugiego roku życia.
Lukrecja jest zabroniona przy zwiększonej aktywności nadnerczy.
Wykazano, że osoby cierpiące na nadciśnienie i przyjmujące leki moczopędne przyjmują leki niezawierające glicyryzyny. Przyjmując produkty na bazie lukrecji, włącz do swojej diety pokarmy bogate w potas. Wynika to z faktu, że substancje zawarte w korzeniu lukrecji mogą znacząco obniżyć poziom potasu w organizmie. To ostatecznie prowadzi do osłabienia mięśni i niewydolności nerek. Lukrecja jest kategorycznie przeciwwskazana u pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego i osierdzia, a także z marskością wątroby.
