Nazwa „cayenne” została nadana mielonej chili przez Krzysztofa Kolumba. Po obejrzeniu i skosztowaniu pikantnej przyprawy, którą Hindusi dodają do potraw, uznał, że jest to odmiana czarnego pieprzu znana już wówczas w Europie i się pomylił. Papryka czarna i cayenne nie są „krewnymi”, ponadto należą do różnych gatunków botanicznych.
Naukowo
Pieprz czarny lub według klasyfikacji naukowej Píper nígrum to roślina pnąca, której owoce, przetworzone na różne sposoby, stają się przyprawami znanymi specjalistom kulinarnym jako papryka czarna i biała, czerwona i zielona. Papryka Cayenne to cała plejada różnych odmian papryki warzywnej należącej do rodziny psiankowatych, często nazywanej też papryką warzywną ostrą lub ostrą.
Owoce pieprzu Cayenne mogą być małe lub średnie, kuliste lub wydłużone, białe, czerwone, żółte, a nawet czarne lub fioletowe. Łączy je wysoka zawartość kapsaicyny - substancji, która nadaje tym roślinom ostrości i ostrości. Za te same właściwości czarnego pieprzu odpowiada zupełnie inny związek chemiczny, piperyna.
Właściwości lecznicze
Pochodzący z Azji Południowej pieprz czarny jest szeroko stosowany w medycynie orientalnej. W różnych okresach uważano go za przydatny w zaparciach i biegunkach, niestrawności i bólu ucha oraz w leczeniu oparzeń słonecznych i ropni. Tradycyjna medycyna indyjska – Ajurweda – zalecana pieprz czarny w leczeniu kaszlu, kataru, dolegliwości gardła. Pieprz Cayenne był używany przez Indian w leczeniu zapalenia stawów i bólu mięśni, a także przy niektórych problemach z krążeniem.
Współczesna nauka udowodniła, że znajdująca się w czarnym pieprzu piperyna przyspiesza metabolizm energetyczny w organizmie, działając jako związek termogeniczny. Sprzyja również uwalnianiu serotoniny i endorfin, wzrost wchłaniania witaminy B, beta-karotenu, selenu. Pieprz czarny ma właściwości przeciwutleniające, ale cayenne nie. Jednak kapsaicyna znajdująca się w pieprzu cayenne jest również termogeniczna, rozszerza naczynia krwionośne i przyspiesza metabolizm poprzez zwiększenie metabolizmu. W przeciwieństwie do czarnego pieprzu cayenne hamuje apetyt.
Aplikacje do gotowania
Cayenne i pieprz czarny są szeroko stosowane w kuchni. Pieprz czarny znany jest w Europie od czasów rzymskich i był uważany za ulubiony składnik najdroższych rzymskich szefów kuchni. W Azji historia pieprzu czarnego zaczyna się w Chinach w II wieku naszej ery, gdzie był również „królem potraw” dla zamożnych smakoszy. W rezultacie ta przyprawa jest nadal najpopularniejszą przyprawą w tych częściach świata. Dodawany jest do prawie wszystkich rodzajów potraw, w tym nawet do niektórych deserów. Pieprz czarny stosuje się w zupach i sałatkach, doprawia się nim omlety i gulasze, sosy i marynaty, kiełbasy i kiełbaski.
Pieprz Cayenne „panował” w Meksyku i Ameryce Południowej przez ponad siedem tysięcy lat. A teraz w kuchni ludów meksykańskich i południowoamerykańskich jest bardziej popularny niż czarny pieprz. Nie da się ugotować dziesiątek dań narodowych bez użycia tego rodzaju pieprzu. Dodawany jest do fajito i enchiladas, guacamole i chili con root, gorącej czekolady i słynnego sosu mole. Podobnie jak czarny pieprz, pasuje do prawie każdego jedzenia, ale nie każdemu może się spodobać, ponieważ czarny pieprz sprawia, że potrawy są pikantne i aromatyczne, a cayenne – ostre i ostre.
