Dziś wielu już wie, że odmiany herbaty nie ograniczają się do zwykłych odmian czarnych i zielonych. Są też odmiany białe, żółte, a nawet turkusowe. Jaka jest różnica między herbatami o różnych „kolorach”, skoro odcień naparu jest mniej więcej taki sam?
Różnice między odmianami są bardzo proste. Czarna herbata, którą wielu z nas pije na śniadanie, to liście herbaty, które przeszły długi cykl przetwarzania. Został uschnięty, zwinięty, sfermentowany i wysuszony. Każdy, kto widział suchą zieloną herbatę, zaświadczy, że liście wyglądają na dużo świeższe, mają więcej życia, mają jaśniejszy odcień. Powód tego jest prosty: liście przechodzą przez niepełny cykl przetwarzania. Naturalnie więdną, zwijają się i wysychają, ale nie przechodzą etapu fermentacji. Za najbardziej pachnące i delikatne uważa się te, które praktycznie nie są w ogóle przetwarzane i zachowują maksimum przydatnych substancji z krzewu herbacianego.
Istnieją również odmiany pośrednie: na przykład mleczny oolong. Oolongi są znacznie mniej przetworzone niż pu-erh, ale zaliczane są do odmian o niskiej i średniej fermentacji.
Pośrednie miejsce między czernią a zielenią zajmują również herbaty czerwone. Mają charakterystyczny cierpki smak i aromat, doskonale tonizują, poprawiają wydajność i przyspieszają procesy metaboliczne. Fermentacja liści czerwonej herbaty sięga 50%. Ta herbata ma swoją nazwę od bogatego czerwono-złotego odcienia naparu.
Eksperci zauważają, że zaledwie 5 filiżanek dobrej herbaty dziennie obniża poziom cholesterolu we krwi, zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i poprawia stan psycho-emocjonalny. Udowodniono, że napój bogaty we flawonoidy i katechiny tonizuje i wzmacnia ścianę naczyń, idealny dla osób z dystonią wegetatywną i niedociśnieniem. Wreszcie herbata zawiera więcej kofeiny niż kubek do espresso, ale ma znacznie łagodniejszy wpływ na organizm niż kawa. Te stwierdzenia są prawdziwe, jeśli do herbaty nie dodaje się cukru ani mleka.
