W ostatnich latach imbir stał się popularnym produktem wśród wielu koneserów medycyny tradycyjnej ze względu na swoje właściwości lecznicze. Skutecznie przyspiesza procesy metaboliczne w organizmie, pomaga szybciej schudnąć, zmniejsza apetyt przy zachowaniu ścisłej diety. Istnieje jednak pewna grupa osób, które ze względu na pewne okoliczności nie mogą jeść imbiru.
Ci, którzy po raz pierwszy w życiu próbują imbiru lub dopiero planują dodać tę przyprawę do gorącego dania, sałatki lub herbaty z cytryną, powinni najpierw zbadać, jakie przeciwwskazania ma ten korzeń. Aby nie zaszkodzić swojemu ciału, musisz wiedzieć, kto nie powinien używać imbiru, w jakich przypadkach nie będzie to korzystne, ale znaczne szkody.
Szybkie fakty na temat przyprawy
Imbir od dawna nazywany jest ostrą przyprawą, ponieważ jest w stanie rozgrzać ciało, szybko rozprowadzić krew i aktywować procesy trawienia i metabolizmu pokarmu. Korzeń imbiru dzięki swoim stymulującym właściwościom zawiera również wiele witamin, olejków eterycznych, fitoncydów i garbników. Wszystkie te substancje silnie oddziałują na organizm, jednocześnie podrażniając błony śluzowe i receptory. To jest powód, dla którego niektórzy ludzie nie powinni jeść imbiru.
Odpowiadające za pikantność smaku żywice i substancje gorzkie wchodzące w skład korzenia imbiru często powodują uczucie goryczy w ustach, podrażnienie żołądka, a czasem nawet silny ból i skurcze. Dzięki temu imbir świeży lub suszony nie jest spożywany w dużych ilościach, dodawany jest do potraw i gorących napojów w małych dawkach. A dla niektórych osób z indywidualną nietolerancją przyprawa jest ogólnie przeciwwskazana.
Kto nie powinien jeść imbiru
Istnieją 2 grupy ludzi, dla których proszek imbirowy lub świeży korzeń może być albo warunkowo niebezpieczny dla zdrowia, albo całkowicie zabroniony do spożycia. Ci, którzy należą do drugiej kategorii, nie powinni pić imbiru z cytryną, dodawać go do potraw jako przyprawy, czy używać do odchudzania jako część nalewek, wywarów.
Grupa 1 obejmuje pacjentów z chorobami przewlekłymi lub ostrymi:
- nieżyt żołądka;
- wrzód żołądka;
- alergia;
- refluks pokarmowy;
- zapalenie uchyłków;
- stan po niedawnym udarze, zawale serca;
- choroby wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerek;
- nowotwory;
- zapalenie wątroby, marskość;
- kamienie w drogach żółciowych;
- wysokie ciśnienie krwi;
- niedokrwienie serca.
Kategoria 2, dla której imbir jest całkowicie zabroniony, obejmuje osoby z chorobami i sytuacjami takimi jak:
- hemoroidy, zwłaszcza z krwawieniem;
- problemy z naczyniami krwionośnymi;
- ciąża, zwłaszcza w drugim i trzecim trymestrze;
- karmienie piersią dziecka;
- podwyższona temperatura ciała, gorączka, gorączka;
- choroby skórne;
- indywidualna nietolerancja.
Zakaz łączenia z lekami
Lista przeciwwskazań, które nie powinny pić imbiru, obejmuje osoby, które przyjmują określone grupy leków w leczeniu różnych chorób. W takim przypadku przed degustacją przyprawy lub dodaniem jej do herbaty, potraw zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem, przestudiować zakazy i komplikacje.
Zabrania się więc używania świeżego lub suszonego imbiru podczas przyjmowania:
- leki obniżające ciśnienie krwi;
- leki przepisane na cukrzycę;
- środki rozluźniające mięśnie;
- leki na serce i krople;
- sympatykomimetyki;
- pigułki zmniejszające krzepliwość krwi;
- leki przeciwgorączkowe.
Amerykańscy naukowcy udowodnili naukowo, że zdrowi ludzie mogą spożywać nie więcej niż 2 g korzenia imbiru dziennie na każdy 1 kg masy ciała. To właśnie ta dawka jest uważana za bezpieczną dla zdrowia, jeśli nie ma przeciwwskazań.
