Tłuszcz z ogona jest szeroko stosowany w kuchniach Azji Środkowej i kaukaskiej. Nie tylko nadaje potrawom wyjątkowy smak, ale jest również bardzo przydatny dla ludzkiego organizmu. Znajduje zastosowanie w kuchni, medycynie ludowej i kosmetologii.
Pomimo wysokiej kaloryczności, tłuszcz z ogona zawarty jest w jadłospisie niektórych diet oraz w składzie preparatów do modelowania sylwetki. Na Kaukazie z tego produktu przygotowuje się dla dzieci płatki zbożowe, ponieważ wzmacnia on układ odpornościowy i chroni przed przeziębieniem i grypą. A kobiety za pomocą grubego ogona dbają o skórę i włosy.
Co to jest tłuszcz z ogona?
W tłumaczeniu z języka tatarskiego „gruby ogon” oznacza „ogon”. Tłuszcz z ogona to złogi lub worek znajdujący się u tryków w okolicy kości krzyżowej i dolnych kręgów. Ale ten cenny produkt gromadzi się tylko w dużych rasach owiec, których masa sięga 70-100 kg. Nazywane są grubymi ogonami. Przeciętnie jedna owca gromadzi od 5 do 10 kg tłuszczu, ale w niektórych przypadkach masa osadów może dochodzić do 30 kg.
Tłuszcz ten zawiera wiele przydatnych pierwiastków: beta-karoten, witaminy A, B, E, H, fosfor, siarkę, selen, estry nienasyconych i nasyconych kwasów tłuszczowych, naturalną lanolinę. 100 g produktu zawiera 897 kcal.
Tłuszcz z ogona jest łatwo przyswajalny przez organizm, utrzymuje prawidłowy poziom cholesterolu, poprawia krążenie krwi, działa przeciwutleniająco, pomaga kobietom przywrócić hormony i złagodzić stan w okresie menopauzy.
Jak używać tłuszczu z ogona do gotowania?
Pierwsze wzmianki o stosowaniu tłuszczu jagnięcego sięgają 3000 roku p.n.e. Archeolodzy znaleźli rysunki i mozaiki przedstawiające owce gruboogonowe w sumeryjskich miastach. Taki smalec był popularny wśród Awarów: smarowali nim chleb, smażyli w tłuszczu potrawy, do farszu mięsnego dodawali suszony i suszony tłusty ogon.
Ten wyjątkowy produkt służy do przygotowywania różnych potraw, ale dużą popularność zyskał w kuchni uzbeckiej, gdzie jest nawet dodawany do herbaty i deserów. Nie można sobie wyobrazić samsy i manti bez tłuszczu jagnięcego, dodaje się go również do ciasta do pieczenia i kebabów. Pyszne skwarki powstają ze smalcu, tłusty ogon jest nieodzownym składnikiem uzbeckiego pilawu. Bez niego nie da się zrobić innych pysznych dań: chanum, mash-atala, lula-kebab i dolmy z liści winogron. Tłuszcz jagnięcy jest rzadko używany w kuchni europejskiej, zwykle miesza się go z olejami roślinnymi.
Jest to niezbędny produkt do przygotowania domowego gulaszu. Ma niezwykłą właściwość utrzymywania świeżości innych produktów spożywczych nawet w temperaturze pokojowej i wysokich temperaturach.
Tłuszcz z ogona nie jest tak łatwy do znalezienia, więc w niektórych przypadkach można go zastąpić olejem z nasion bawełny. Oczywiście ta opcja nie nadaje się do pieczeni, pilawu i shurpy. A jeśli nie ma możliwości częstego kupowania tego produktu, można go stopić w domu. W tej formie jest przechowywany nie dłużej niż 9 miesięcy, a świeży - 3 miesiące.
