Liść laurowy to bardzo popularna przyprawa o gorzkim smaku i przyjemnym, miękkim aromacie. W kuchni stosowany jest w postaci suszonych lub świeżych liści, a także jako proszek. Dzięki lavrushce wiele potraw zaczyna „brzmieć” w nowy sposób.
Liść laurowy w gotowaniu
Jako przyprawa lawrushka jest używana być może przez wszystkie kuchnie świata. Jedną z głównych zalet liści laurowych jest to, że nie tracą swoich właściwości przez długi czas, gdy są odpowiednio przechowywane.
Ławruszkę dodaje się do przyprawiania różnych zup, drugich dań rybnych, mięsnych, owoców morza, warzyw i sosów. Lavrushka jest niezbędna do przygotowania marynat, galaretki, gotowanego mięsa, bulionów, pieczeni. Tradycyjnie doprawia się go smalcem posolonym, marynowanymi grzybami, ogórkami, pomidorami. Służy do aromatyzowania octu. Liść laurowy szczególnie dobrze komponuje się z roślinami strączkowymi (soczewica, groch, fasola).
Ławruska jest częścią wielu mieszanek przyprawowych. Wśród nich jednym z najpopularniejszych jest chmeli-suneli.
Liście laurowe i zupy: zasady i zalecenia
Ławruszkę z reguły dodaje się do zupy w celu jej doprawienia. Może być stosowany zarówno w postaci suszonej, jak i świeżej. Nie gotuj długo liści laurowych w zupie. Musi być dodany do pierwszych dań 5-7 minut przed ich przygotowaniem, w przeciwnym razie przyprawa nada im zbyt dużo goryczy. W rezultacie smak zupy nie będzie dorównujący.
Umiar jest główną zasadą używania tej przyprawy. To prawda, że normy układania lawrushki różnią się i zależą od tradycji danej kuchni. Średnio wahają się od 1 - 2 do 3 - 4 liści na danie. Tak więc na 3-litrowy rondel z zupą wystarczy dodać 2-3 liście lawrushki.
Po przygotowaniu dania należy z niego usunąć liść laurowy. Lepiej zrobić to za 7-10 minut. W tym czasie lavrushka będzie miała czas, aby nadać potrawie przyjemny smak i aromat.
Przeciwwskazania
Liść laurowy należy ostrożnie dodawać do posiłków w okresie ciąży i karmienia piersią. W tym drugim przypadku przyprawa może nie zmienić smaku mleka na lepsze, w rezultacie dziecko porzuci pierś. Stosowanie lavrushki w dużych ilościach jest przeciwwskazane w ostrych chorobach wątroby, nerek i serca.
Trochę historii
Miejsce narodzin wawrzynu to Azja Mniejsza, a także południowa część Półwyspu Bałkańskiego. Po raz pierwszy przyjechał do krajów europejskich jako lekarstwo, ale wkrótce lawrushka zdobyła uznanie jako przyprawa. Drzewa laurowe uprawiane są od czasów starożytnych, a ich gałęzie ukoronowano cesarzami, sportowcami i bohaterami w Rzymie i starożytnej Grecji. W średniowieczu laur był symbolem dobroci, a także służył jako ochrona przed piorunami i wszelkim złem.
