Wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego zawierają tłuszcze nasycone, które są ogniotrwałe. Taki pokarm jest trudny do strawienia dla organizmu. Najbardziej „ciężkimi” rodzajami mięsa są jagnięcina i kaczka. Jednak nawet królik dietetyczny, usmażony z dodatkową ilością tłuszczu zwierzęcego, może łatwo zostać pozbawiony swoich dobroczynnych właściwości.
Tłuszcze, podobnie jak białka i węglowodany, odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu całego organizmu, a każde nieuzasadnione ograniczenie może spowodować nieodwracalną szkodę dla zdrowia. Jeśli ze względu na odchudzanie wykluczymy tłuszcze, ale wprowadzimy do diety nadmierną ilość białka i węglowodanów, to i tak będzie skutkować odkładaniem się tłuszczu. Wszystko jest dobrze z umiarem. Ważne jest, aby nie nadużywać pokarmów zawierających tłuszcze ogniotrwałe, ponieważ szkodzą one sylwetce i zdrowiu. Ale ich całkowite odrzucenie jest niemożliwe. Aby zachować równowagę, musisz wiedzieć, które pokarmy zawierają te bardzo niezdrowe tłuszcze.
Spożywanie tłuszczów ogniotrwałych: plusy i minusy
Wszystkie tłuszcze dzielą się na trzy grupy: nasycone, nienasycone i wielonienasycone. Tłuszcze nasycone nazywane są tłuszczami ogniotrwałymi. Są pochodzenia zwierzęcego. Nie oznacza to, że tłuszcze nasycone znajdują się tylko w mięsie. W żółtku jaja jest dużo tłuszczów nasyconych, dominują one również w produktach mlecznych i ich pochodnych. Ser, twarożek, masło, śmietana są bogate w tłuszcze ogniotrwałe. Dotyczy to jednak produktów naturalnych, a nie ich odpowiedników, które zawierają głównie tłuszcze roślinne: pasty, sery i produkty twarogowe. Niedbali producenci czasami dodają nawet składniki ziołowe do kefiru i kwaśnej śmietany.
Stojąc na zdrowym stylu życia, zwolennicy wegetarianizmu proponują całkowite porzucenie powyższych produktów i oczywiście mięsa. Jednak produkty zwierzęce zawierają szereg niezbędnych aminokwasów, których nie można uzyskać z żadną inną żywnością. Tak, stosowanie tłuszczów opornych jest obarczone chorobami wątroby, zaburzeniami metabolicznymi, rozwojem miażdżycy, ale tylko wtedy, gdy te produkty są nadużywane. Szczególnie szkodliwe jest spożywanie tłustych potraw na obiad. W nocy tłuszcze są znacznie wolniej wchłaniane przez tkanki z krwi, a jeśli już występuje miażdżyca naczyń, tłuszcze mogą zakłócać integralność błon erytrocytów i płytek krwi. W większym stopniu dotyczy to osób starszych, ale inni też powinni się nad tym zastanowić.
Jakie jest najbardziej „ciężkie” mięso
Aby cieszyć się pysznym daniem mięsnym bez szkody dla zdrowia, musisz wiedzieć, które mięso najlepiej jeść. Dietetycy twierdzą, że najtrudniej przyswaja się czerwone mięso (wołowina, wieprzowina, jagnięcina). Tworzą też klasę - "ciężkie" mięso. Jednak wśród tych odmian można przeprowadzić gradację: 1 miejsce - jagnięcina, 2 - wołowina, 3 - wieprzowina. Nieco różnią się opinie o wieprzowinie, która wyprzedza wołowinę pod względem ilości tłuszczu, ale ma mniej tkanki łącznej, przez co mięso jest delikatniejsze. Dodatkowo pod względem składu tłuszczów, wśród których wielonienasycone występują również w wieprzowinie, mięso to jest znacznie cenniejsze niż wołowina. Koń i dziczyzna to idealne czerwone mięsa, ponieważ ich skład tłuszczowy jest niezwykle zbliżony do tłuszczów roślinnych. Ale jeśli mięso końskie jest po prostu rzadko spożywane przez Rosjan, to dziczyznę można uznać za przysmak.
Kaczka jest uważana za najbardziej szkodliwą z mięsa drobiowego. Mięso z dzikiej kaczki, choć niezbyt tłuste, należy do ciemnych odmian o niestrawnych włóknach. Dlatego słusznie można go sklasyfikować jako „ciężki”. Gęś niewiele się różni. Odmiany dietetyczne obejmują mięso z kurczaka i indyka, ale lepiej jest jeść udka i piersi z kurczaka. Są doskonale przyswajalne przez organizm, ponadto indyk nigdy nie powoduje alergii. Tylko skrzydełka i pierś indyka to białe mięsa, a reszta jest czerwona. Spośród białych mięs królik jest najłatwiejszy do strawienia i hipoalergiczny. Ma najwięcej białka i najmniej tłuszczów nasyconych. Ale nie wystarczy wiedzieć, które rodzaje mięsa są mniej „ciężkie”, ważne jest również, aby je odpowiednio ugotować. Najlepiej nie smażyć, ale piec w piekarniku lub gotować. Wtedy wady tłuszczów ogniotrwałych zamieniają się w zalety.
