Co zaskakujące, zwykła ilość cukru pudru w szklance herbaty lub kawy nie zawsze sprawia, że gorący napój smakuje dobrze. Jednocześnie słodycz cukru nie zależy od jakości plonu, jak wielu jest przyzwyczajonych do myślenia.
Cukier to substancja zwana sacharozą. Pozyskiwany jest przemysłowo z buraków i trzciny, oczyszczony z zanieczyszczeń i skrystalizowany.
Cukier buraczany charakteryzuje się różnym stopniem oczyszczenia i zawartością sacharozy i to właśnie udział procentowy sacharozy w całkowitej objętości cukru granulowanego decyduje o marce produktu i jego podziale na kategorie.
Warunki techniczne produkcji cukru reguluje GOST 33222-2015, który wyraźnie określa zawartość sacharozy i stopień oczyszczenia każdej z odmian.
Najsłodszy cukier znajduje się w kategorii Extra. Udział masowy zawartości w nim sacharozy wynosi nie mniej niż 99,8%. Odmiana ta ma nieskazitelny biały kolor, a samo oznaczenie zapewnia, że w zamkniętym worku nie ma grudek.
Dalej, idąc w dół drabiny jakości, znajdują się kategorie PC1 i PC2, których zawartość sacharozy nie powinna być niższa niż 99,7%. Jest to również najwyższa kategoria i te dwie odmiany różnią się jedynie stopniem oczyszczenia, w PC1 jest odpowiednio wyższy, a sam cukier jest lżejszy. GOST dopuszcza obecność grudek w tych dwóch gatunkach, jednak powinny one łatwo rozpaść się po lekkim naciśnięciu.
Najniższa zawartość sacharozy 99,5% występuje w kategorii PC3. Cukier ma żółtawy odcień, zapach melasy, w paczce są grudki, możliwa jest obecność ledwo zauważalnych cząstek gruzu.
Niestety w przypadku cukru wytyczne kosztowe nie pomogą: producent może doliczyć do kosztów koszty reklamy i wykonania dobrego, kolorowego opakowania. Konsument, jako osoba najbardziej zainteresowana jakością produktu, powinien zawsze zapoznać się z informacjami na opakowaniu. Sam sprzedawca zawsze powie Ci, jaką kategorię jakości cukru sprzedaje na wagę.
