Trudno wyobrazić sobie gotowanie bez soli kuchennej. Ten minerał ma również bardziej naukową nazwę - halit. Taki kamień jest od dawna znany człowiekowi i jest szeroko stosowany do nadawania potrawom specjalnego smaku. Sól kuchenna uzyskana z halitu aktywnie uczestniczy w procesach metabolicznych w organizmie.
Halite to najczęściej spożywana sól kuchenna. Ten cenny i użyteczny minerał znany jest od czasów starożytnych, dlatego błędem byłoby mówić o tym, kto go odkrył i kiedy. Nawyk spożywania soli powstał wiele tysiącleci temu i został odziedziczony przez współczesną ludzkość po odległych przodkach. Być może prymitywny człowiek zwrócił uwagę na złoża halitu, które były aktywnie ucztowane przez leśne zwierzęta.
Sól kuchenna stała się nie tylko nieodzownym atrybutem przy przygotowywaniu szerokiej gamy codziennych potraw, ale jest również szeroko iz powodzeniem stosowana do konserwowania żywności.
Halit, który jest szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, nie występuje wszędzie. Zwykle osady tej substancji są skoncentrowane w osadach. Koncentracja halitu na określonym obszarze była warunkiem koniecznym do rywalizacji między tymi, którzy chcieli opanować terytoria bogate w ten surowiec naturalny. Był okres w historii ludzkości, kiedy halit był wysoko ceniony, a czasami nawet go brakowało.
Źródłem halitu są nie tylko złoża naturalne. Ludzie nauczyli się wydobywać ten minerał z naturalnych roztworów. Sól kuchenna znajduje się rozpuszczona w wodach mórz i oceanów, słonych jezior. Charakterystyczne jest to, że starożytny grecki termin gallos, od którego wzięła się nazwa minerału, oznaczał kiedyś nie tylko sól, ale także morze. Sama nazwa „halit” została zakorzeniona w nauce w połowie XIX wieku.
Starożytni greccy historycy opisali kilka dość prostych sposobów pozyskiwania soli na potrzeby gospodarstwa domowego. Ale zaledwie dwa wieki temu naukowcy dokładnie ustalili jego skład chemiczny, opisali jego strukturę krystaliczną i charakterystyczne właściwości. W ciągu ostatniego półtora wieku rozszerzył się zakres metod ekstrakcji soli kuchennej i jej późniejszego przetwarzania, co zwiększa właściwości konsumenckie halitu.
Najwyższej jakości próbki halitu są bezbarwne, przezroczyste i mają kształt regularnych kryształów przypominających kostkę. Jeśli spojrzysz na kryształ halitu z boku, zobaczysz charakterystyczne odbicie porównywalne do szkła. Czasami jednak minerał może być pigmentowany. Sprzyjają temu drobne naturalne inkluzje, które barwią halit na żółto, szaro lub nawet brązowo.
Halit o odcieniu różowawym lub niebieskawym jest mniej powszechny. Kolory te wynikają z wad struktury minerału.
Jedną z najcenniejszych właściwości halitu jest to, że doskonale rozpuszcza się w wodzie niezależnie od temperatury. Cecha ta odróżnia sól kuchenną od innych podobnych związków i umożliwia oddzielenie halitu od innych soli podczas krystalizacji substancji z naturalnych solanek. Charakterystyczny słony smak, który nie ma gorzkiego smaku, służy ssakom jako swego rodzaju wskaźnik, sygnalizujący obecność chlorku sodu w pożywieniu. Minerał ten jest niezbędny w diecie, ponieważ pełni ważną funkcję regulowania równowagi soli w organizmie, bez której metabolizm może zostać zaburzony.
