Kuchnia azerbejdżańska ma wspólne cechy z kuchniami zakaukaskimi, a na tej podstawie stworzyła własne menu i gamę smakową, nadając jej oryginalności. Kuchnia tego kraju nastawiona jest na przygotowywanie potraw warzywnych i mięsnych. Wieloletnie tradycje recepturowe, harmonijne połączenie składników mięsnych i warzywnych nadają kuchni azerbejdżańskiej oryginalności i wyjątkowości.
Narodowe cechy kuchni azerbejdżańskiej
Głównym mięsem w Azerbejdżanie jest baranina, preferowane są młode jagnięta. Bardzo często używa się również cielęciny i różnych dziczyzn (kuropatw, przepiórek, bażantów itp.). W większości przypadków używają tylko młodego mięsa, ponieważ zwyczajowo gotuje się go na otwartym ogniu. Smak mięsa łączy się z kwaśnymi owocami (śliwka wiśniowa, granat, dereń): dereń dereń nadaje smak cielęcinie, śliwka wiśniowa baraninie, a granat dziczyzna.
W przeciwieństwie do kuchni zakaukaskiej, Azerbejdżan używa ryby, która zwykle jest gotowana na grillu lub grillu, zapiekana z orzechami lub owocami. Ryby przygotowywane są również metodą łaźni parowej. Azerbejdżanie wolą używać czerwonych ryb.
Owoce, warzywa, zioła (zwłaszcza pikantne) stosuje się na surowo, gotowane i smażone. Prawie połowę objętości każdego dania stanowią warzywa lub zioła. Podczas gotowania potraw warzywnych i mięsnych mięso jest bardzo gotowane, dlatego takie potrawy to kaszka warzywna z sosem mięsnym.
Ziemniaki są często używane w nowoczesnej kuchni azerbejdżańskiej, ale tradycyjnie to warzywo nie było używane i zostało zastąpione kasztanami. Łączy się z nimi kilka klasycznych azerbejdżańskich przypraw mięsnych: mountain (niedojrzałe winogrona), nar (granat i jego sok), sumakh (berberys), abgora (sok winogronowy po fermentacji) itp.
Azerbejdżanie używają głównie warzyw nadziemnych (karczochy, szparagi, kapusta, groch, fasola), rzadko gotują buraki, rzodkiewki czy marchew. Wśród Azerbejdżanów wysoko cenione są pikantne i aromatyczne zioła, a także orzechy (orzechy laskowe, orzechy włoskie, migdały itp.).
Zwyczajowo używa się zielonej cebuli, pora, melisy, kopru, czosnku jako przypraw do smażonych potraw mięsnych. Do smażenia używa się masła. Płatki róż służą jako aromatyczna roślina do robienia dżemów, syropów.
Tradycyjnym daniem narodowym jest azerski pilaw, do którego ryż podaje się oddzielnie od pozostałych składników, nie mieszając ich nawet podczas posiłków. Ryż nie powinien pękać, gotować się ani kleić. Do przyrządzania pysznego azerbejdżańskiego pilawu używa się tylko lokalnych odmian ryżu. Jako dodatek stosuje się mięso, dziczyznę lub jajka.
Ryż podaje się zwykle trochę na ciepło, aby olej w nim nie ostygł. Porcja mięsna lub mięsno-owocowa podawana jest na osobnym półmisku. Tak więc prawdziwy narodowy pilaw zawsze składa się z trzech części.
Spożywanie młodego mięsa, dziczyzny, nabiału, ziół, warzyw sprawia, że kuchnia azerbejdżańska jest zdrowa i zdrowa. Również Azerbejdżanie ograniczają spożycie soli. Zwyczajowo mięso podaje się niesolone, smak nadawany jest za pomocą kwaśnych soków owocowych.
Zasady lunchu w Azerbejdżanie
Klasyczny obiad trwa około 3 godzin. Rozpoczyna się przystawkami (balyk z zieloną cebulką, rzodkiewkami, świeżym ogórkiem, który jada się z churkiem i popija żelazem), a warzywa podawane są w całości. Następnie podawane są kwaśne owoce (śliwka wiśniowa, brzoskwinie). Potem przychodzi kolej na zupy - piti, kyufta-bozbash lub dovgy.
Następnie podawane są drugie dania: po piti zwyczajowo podaje się galyę (cielęcinę z dereniem) lub dolmę, kurczaki lub bażanty na rożnie, po dovga może nastąpić jagnięcina govurma. Drugim daniu obficie towarzyszą pikantne zioła.
Po drugim przychodzi kolej na danie główne - pilaw azerbejdżański. Jeśli poprzednie dania zawierały jagnięcinę, pilaw powinien być z ptakiem. Gdy zupa zawiera dziczyznę, pilaw przygotowuje się z ziołami, owocami lub jajkami.
Po pilawu przychodzi deser w postaci sosu z rodzynek, suszonych moreli, migdałów lub soku z granatów. Sorbet, chałwa, ciasteczka, kajmak z miodem można podawać jako słodycze. Deserom towarzyszy herbata, którą pije się do każdego posiłku. Azerbejdżanie preferują mocną długą herbatę, którą piją z wąskich naczyń w kształcie gruszki.
