Z pewnością nie zawsze jesteś zadowolony z jakości zakupionych ziemniaków: albo bulwy mają jasnożółty kolor, potem jest ciężko, potem tłuczone ziemniaki okazują się ciemne, potem szybko się gotują, ale smak ziemniaki są zawsze inne. Od czego więc zależy smak ziemniaków?
Czasami sami ludzie są winowajcami pogorszonej jakości ziemniaków, a wszystko to z powodu niewłaściwej technologii uprawy. Duży wpływ na te cechy ma przygotowanie bulw do sadzenia (nawożenie, uprawa, pielęgnacja, terminy sadzenia, zbiór, zwalczanie chorób, a nawet przechowywanie bulw).
Smak ziemniaków zależy nie tylko od obiektywnych wskaźników, ale także od składu chemicznego. Zawartość białka, skrobi, witamin, aminokwasów, mikro- i makroelementów oraz odporność na choroby są uwarunkowane genetycznie i ustalane już podczas selekcji nowej odmiany. Postrzeganie smaku jest raczej subiektywne, niestabilne i niestabilne.
Wiele osób zakłada, że skrobia to kwestia gustu. Rzeczywiście, odmiany ziemniaków o wysokiej zawartości skrobi są znacznie smaczniejsze. Nadają się do pieczenia, puree ziemniaczanego i gotowania w skórkach. Ale są odmiany (na przykład „Nikita”), w których bulwy mają doskonały smak przy niskiej zawartości skrobi. Okazuje się, że na smak wpływają substancje chemiczne zawarte w ziemniakach. Kwas asparaginowy i glutaminowy sprawiają, że jest wyjątkowo smaczny. Z reguły najsmaczniejsze owoce ziemniaków zawierają dużą ilość aminokwasów i nukleidów.
Wysoki smak ziemniaków można uzyskać stosując do sadzenia kompost lub humus (300 kilogramów na sto metrów kwadratowych) w połączeniu ze zrównoważonym i umiarkowanym stosowaniem nawozów mineralnych (fosforowych, azotowych i potasowych) oraz mikroelementów (cynk, mangan, bor i molibden). Doskonały wynik da popiół wprowadzony do gleby (od trzech do czterech kilogramów na sto metrów kwadratowych ziemi).
