Większość ludzi zna roślinę o czerwonych, grubych pędach, często spotykaną w domkach letniskowych i na podwórkach. Ale niewiele osób wie, że wartości odżywcze rabarbaru są naprawdę wyjątkowe. To prawdziwa spiżarnia wszelkiego rodzaju składników odżywczych i witamin.
Rabarbar rośnie w gorącym klimacie przez cały rok, a na chłodnym rosyjskim środkowym pasie jego wzrost zaczyna się wiosną. Rabarbar jest jedną z najwcześniejszych roślin, dlatego przydaje się podczas wiosennego beri-beri. Roślina jest również uprawiana w ogrzewanych szklarniach, a indywidualni agronomowie-amatorzy uprawiają ją w domu w ogromnych doniczkach. Rabarbar to roślina wieloletnia. Może rosnąć w jednym miejscu przez 10-15 lat.
Do gotowania używa się tylko młodych pędów (ogonek) rośliny. Lepiej je usunąć w czerwcu-lipcu, ponieważ później gromadzi się w nich kwas szczawiowy, którego nadmiar znacznie zmniejszy korzystne właściwości rabarbaru.
Smak rabarbaru jest cierpki i lekko słodko-kwaśny, bardzo przypominający smak zielonych jabłek. Soczyste czerwone ogonki są znacznie słodsze i smaczniejsze niż zielone, jasnoróżowe czy czerwone.
Rabarbar zawiera ogromną ilość witamin (m.in. witaminy A, C, K, B), pierwiastków śladowych (potas, wapń, mangan itp.), a także silne przeciwutleniacze (np. likopen i zeaksantyna). Ponadto rabarbar ma niską kaloryczność, zawiera bardzo mało tłuszczu (w większości nienasyconych), co pozwala na stosowanie go jako dietetycznego produktu spożywczego.
Przydatnych właściwości rabarbaru jest wiele, poniższa lista prawie nie zawiera ich wszystkich, ale pozwoli ci poznać te najbardziej podstawowe.
Po pierwsze, rabarbar jest dobry na kości i zęby. Roślina dzięki wysokiej zawartości wapnia pomaga przezwyciężyć niedobór wapnia, co oznacza utrzymanie zdrowych i silnych kości i zębów. Regularne spożywanie rabarbaru pomoże zapobiec utracie zębów i zmiękczeniu kości.
Po drugie, rabarbar jest dobry na wzrok. To czerwony rabarbar ma wysoką zawartość witaminy A. Rabarbar zawiera również beta-karoten, luteinę i zeaksantynę, które pomagają zachować ostrość widzenia i zmniejszają ryzyko chorób związanych z wiekiem. Dlatego zapalonym informatykom można polecić picie galaretki lub koktajli rabarbarowych.
Po trzecie, rabarbar korzystnie wpływa na układ odpornościowy. Zawiera ogromną ilość witaminy C, która odgrywa ważną rolę w utrzymaniu układu odpornościowego człowieka. Witamina C jest również ważna w produkcji kolagenu. Dlatego między innymi rabarbar pomaga zapobiegać przedwczesnemu starzeniu się.
Rabarbar jest dobry dla serca, ponieważ ma wyjątkowo niską zawartość tłuszczu i niską kaloryczność. Filiżanka pokrojonego w plasterki rabarbaru zawiera zaledwie 1 gram tłuszczu i 26 kalorii. Przeciwutleniacze zawarte w rabarbarze (takie jak likopen i antocyjany) znacznie zmniejszają ryzyko chorób serca. Jednocześnie nie należy polegać wyłącznie na prawidłowym odżywianiu w poprawie zdrowia i ogólnej kondycji organizmu – to jeden z ważnych elementów. Nie należy również zapominać o sporcie, dobrym śnie i w każdy możliwy sposób unikać stresujących sytuacji.
Dzięki swoim dobroczynnym właściwościom rabarbar pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Sprzyja temu zawarty w nim potas, dlatego osobom cierpiącym na nadciśnienie zaleca się włączenie do jadłospisu rabarbaru.
Rabarbar ma korzystny wpływ na jelita. Ma silne działanie przeczyszczające, dlatego jego stosowanie może pomóc uporać się z zaparciami. Ponadto rabarbar poprawia apetyt, pomaga zachować zdrowie układu pokarmowego, a w niektórych przypadkach może nawet zmniejszyć ból brzucha. Istnieje opinia, że kompot rabarbarowy może pomóc małym dzieciom pozbyć się robaków. Jedzenie rabarbaru pomaga również przyspieszyć metabolizm, na co należy zwrócić uwagę w przypadku osób, które chcą schudnąć.
Rabarbar to niedrogi i wszechstronny produkt. Można go wykorzystać do przygotowania prawie każdego dania - sałatek, muffinek, pizzy, ciastek, sosów, kompotów i wielu innych.
Pomimo wymienionych przydatnych właściwości rabarbaru, nadal nie zaleca się stosowania go w dużych ilościach u kobiet w ciąży, a także cierpiących na reumatyzm, cukrzycę, krwawienie z przewodu pokarmowego, dnę moczanową, hemoroidy, kamicę moczową, zapalenie pęcherzyka żółciowego i zapalenie otrzewnej.
