Kilka tysięcy lat temu herbata była napojem arystokratów chińskich, była używana w leczeniu różnych chorób, a nawet jako antidotum na poważne zatrucia. Dopiero wiele wieków później stał się napojem zwykłych ludzi, ale tradycje jego uroczystego przygotowania przetrwały w tym niesamowitym kraju do dziś.
Jedna z pierwszych wzmianek o napoju herbacianym pochodzi z II tysiąclecia p.n.e., a jej autorem jest chiński cesarz, mędrzec i uzdrowiciel Shen Nong. W swoich pamiętnikach opisuje niesamowite drzewo, którego posmakował liści, poczuł niezwykłą lekkość i przypływ wigoru. To właśnie wraz ze zgłoszeniem Shen Nonga herbata zyskała popularność, odkrył wiele odmian tego drzewa i postawił pierwsze kroki w ukształtowaniu ceremonii parzenia i picia napoju.
Od tamtych czasów orzeźwiający napój przeszedł ciernistą ścieżkę, z wzlotami i upadkami, a nawet prześladowaniami, gdy picie go utożsamiane było z przestępstwem lub popełnieniem strasznego grzechu, ale jego właściwości lecznicze i wyjątkowe walory smakowe przywróciły mu popularność i uznanie na nowo i znowu. Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jak zaparzyć herbatę po chińsku, bo sposobów na to jest wiele.
Chińskie metody parzenia herbaty
Do naszych czasów przeszły i zyskały popularność dwa rodzaje parzenia herbaty w języku chińskim: gotowanie i gotowanie na parze. Robienie herbaty jest jak robienie tureckiej kawy. Woda do napoju musi być wielokrotnie oczyszczana, osiadać i dopiero wtedy można ją przelać do pojemnika w celu przygotowania. Na małym ogniu wodę należy dwukrotnie doprowadzić do stanu "wrzenia" i dopiero po tym można zanurzyć w niej liście herbaty i pobiera się nie więcej niż 10 g liści na litr. Przed ułożeniem w wodzie liście należy dokładnie namoczyć w zimnej przegotowanej wodzie. Masa w żadnym wypadku nie jest doprowadzana do wrzenia, tylko gotuje się na małym ogniu. Niesamowity widok to przygotowanie herbaty metodą warzenia przez prawdziwego mistrza z Chin – powierzchnia wody w specjalnym pojemniku nie wrze ani nie unosi się w górę, ale jakby drżała, uwalniając nitki bąbelków z dna naczynia.
Drugim sposobem na zrobienie chińskiej herbaty jest gotowanie na parze. Woda, podobnie jak w pierwszym przypadku, jest oczyszczana, ale jest już doprowadzona do prawdziwego wrzenia i spuszczona do termosu. Prawdziwa chińska herbata powinna być przygotowywana w specjalnym glinianym pojemniku, który nigdy nie jest myty w środku, aby zachować blaszkę herbacianą, która nadaje jej wyjątkowy smak. Można go tylko oblać gorącą wodą, aby podgrzać go przed zaparzeniem herbaty. Na objętość wody do 400 g wystarczy 8-10 g liści herbaty dobrej jakości. Czas na zaparzenie napoju to 10-15 minut.
Chińska ceremonia picia herbaty
Chińczycy są ludźmi spokojnymi, rozważnymi i mądrymi, podchodzącymi do każdej sprawy z najwyższą powagą. W przeciwieństwie do Europejczyków i Amerykanów, dla mieszkańców tego kraju herbata jest sposobem na relaks, zamienienie myśli w siebie, wyciszenie i odmłodzenie. Picie herbaty odbywa się z reguły w ciszy, bez zamieszania i pośpiechu. Picie herbaty „w biegu”, jak to jest w zwyczaju we współczesnym świecie, jest uważane za złą formę i jest niedopuszczalne w przyzwoitym społeczeństwie w Chinach.
