Miód nazywany jest panaceum na wszystkie choroby, ale jak każdy lek nie można go spożywać w nieograniczonych ilościach. Ponadto miód jest produktem dość wysokokalorycznym. Dzienna stawka spożycia zależy od wieku i stanu zdrowia osoby.
Instrukcje
Krok 1
Miód, podobnie jak inne produkty pszczelarskie, ma wyjątkowe właściwości lecznicze. Być może nie ma na Ziemi innego takiego produktu, który zawierałby wszystkie przydatne substancje niezbędne dla człowieka w prostej, łatwo przyswajalnej formie. Jest to jeden z najczęstszych ludowych środków na przeziębienie, ponieważ miód ma właściwości napotne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i wykrztuśne. Miód pszczeli zawiera prawie wszystkie znane człowiekowi witaminy i mikroelementy, w tym witaminy A, B, C, PP, H, K, a także wapń, lit, mangan, magnez, glin, bor, bizmut, wanad, german, żelazo, złoto, cyna, potas, sód, srebro, fosfor, chrom, cynk, siarka, chlor, cyrkon i inne. Regularne spożywanie miodu wzmacnia odporność człowieka, poprawia krążenie krwi, a co za tym idzie odżywienie tkanek, przyczynia się do zmniejszenia przepuszczalności naczyń włosowatych. Polecany jest osobom cierpiącym na anemię, zaburzenia przemiany materii, problemy z trawieniem itp.
Krok 2
Według zaleceń WHO dzienna norma dla osoby dorosłej to 60-100 g miodu. Najlepiej podzielić ten tom na kilka etapów. Największa postawa przyniesie spożycie miodu na półtorej godziny przed posiłkiem. Miód rozcieńcza się ciepłą wodą, herbatą, mlekiem. Jeśli chodzi o dokładne dawkowanie, to trudno określić, ponieważ istnieje szereg ograniczeń, w ramach których zaleca się ograniczenie lub wyeliminowanie spożycia miodu. W szczególności ze względu na zawartość kalorii produkt ten znajduje się na liście zakazanych pokarmów dla osób z nadwagą. Wartość energetyczna miodu wynosi 325 kcal na 100 g produktu, więc nie można go nazwać dietetycznym. Pod względem kaloryczności dorównuje chlebowi pszennemu, skondensowanemu mleku, jagnięcinie i wołowinie. Sportowcy i osoby o dużej aktywności fizycznej mogą spożywać do 200 g miodu dziennie. A dla tych, którzy cierpią na alergie na produkty pszczele i cukrzycę, miód jest surowo zabroniony.
Krok 3
Dzienna dawka miodu dla dzieci to 30-40 g. Można go wprowadzać stopniowo po 1 roku, zaczynając od 2-3 gramów. Ponieważ miód jest uważany za jeden z najsilniejszych alergenów, najlepiej podawać go dziecku rano i obserwować reakcję na produkt przez 2-3 dni przed zwiększeniem dawki. Podawanie miodu dzieciom poniżej 12 miesiąca życia jest niebezpieczne, ponieważ produkt ten może zawierać zarodniki bakterii Clostridium botulinum, która powoduje zatrucie jadem kiełbasianym. Jeśli układ odpornościowy osoby dorosłej jest w stanie stłumić tę chorobę, a toksyczne uszkodzenia są tolerowane mniej więcej normalnie, to dla niemowlęcia ze słabo rozwiniętym układem pokarmowym znajomość toksyn botulinowych może mieć katastrofalny skutek.
