Sos Worcestershire to uniwersalna przyprawa do prawie wszystkich rodzajów dań mięsnych i rybnych. Dlatego uwielbiany jest nie tylko w kuchni angielskiej, ale także w wielu innych.
Rzadko zdarza się w gotowaniu znaleźć danie, którego ojczyzna jest znana, aw historii jej powstania jest więcej prawdy niż fikcji. Sos Worcestershire to tradycyjna angielska słodko-kwaśna przyprawa, która jest bardzo skoncentrowana w smaku. Historia jego powstania sięga czasów kolonialnych rządów Anglii, to właśnie wtedy indyjska receptura została sprowadzona do Albionu i dostosowana do europejskiego gustu. W kuchni angielskiej zajmuje to samo miejsce, co sos sojowy w chińskim, czyli najbardziej centralny. Można spróbować z nim niemal każdego dania mięsnego: kotletów, rostbefu, porannego bekonu i jajek oraz wszelkiego rodzaju kanapek. Zarówno gotowane, jak i smażone ryby z Worcestershire też są dobre. Sekret jej wszechstronności tkwi w recepturze, na którą składają się prawie wszystkie zwykłe przyprawy do mięsa. W sosie wykorzystano cebulę, czosnek, musztardę, sok z cytryny, chrzan, imbir, gałkę muszkatołową, czarną i czerwoną paprykę, goździki i cynamon, sos curry i sojowy. Jak na ironię, najsłynniejsze dania na świecie, w których używa się angielskiego sosu, to sałatka Cezar i koktajl Krwawa Mary, oba legendarne. Twórca Cezara podążał w swoich badaniach tą samą drogą, co twórca sałatki Olivier. Ta ścieżka była bez ścieżki: autor „Cezara” po prostu wymieszał wszystkie składniki na wyciągnięcie ręki i doprawił je sosem. I na szczęście był to sos Worcestershire, który dobrze komponuje się z sałatką z kurczaka. Sos Worcestershire można podawać nie tylko jako przyprawę do zimnych lub gotowych dań na ciepło. Bogactwo przypraw sprawia, że jest to uniwersalna przyprawa do smażenia i duszenia mięsa, która doda mięsu miękkości i soczystości. Dlatego angielska gospodyni wolałaby marynować mięso w sosie Worcestershire, niż podawać je osobno.
