Rukola to dwuletnia roślina z rodziny kapustowatych, która szybko zyskuje popularność w Rosji. Sprzedawana jest tu również pod nazwami eruka, indau i rukola. W Rosji roślina, która obecnie nazywa się rukolą i jest uważana za kaprys smakoszy, rosła na środkowym pasie jako chwast i była popularnie nazywana spacerowiczem lub gąsienicą. Była to jednak dzika rukola i wielu rodaków wciąż musi poznać zalety uprawianej rukoli i jak ją ugotować.
Rukola jest powszechna w Europie Południowej i Środkowej, europejskiej części Rosji i na Północnym Kaukazie, w Azji Mniejszej i Środkowej. Najaktywniej uprawiana jest we Włoszech i to właśnie ten kraj dał światu najlepsze przepisy na dania z rukoli. Roślina ma liście liry pierzaste i zawiera alkaloidy i flawonoidy, które nadają jej bardzo specyficzny, ostry i lekko gorzki smak. Niektórzy opisują go jako musztardowo-orzechowy. 100 gramów sałaty zawiera tylko 25 kilokalorii, dlatego jest tak uwielbiana przez każdego, kto jest na diecie. Rukola jest bogata w błonnik, witaminy A, B, C, E, K, a także wapń, magnez, fosfor, jod, mangan. Od starożytności ceniony za swoje właściwości lecznicze: pobudza przewód pokarmowy, przyspiesza przemianę materii, działa moczopędnie, przeciwbakteryjnie i laktogennie, a w końcu zwiększa poziom hemoglobiny i wzmacnia układ odpornościowy. Sałatka z rukoli polecana jest osobom cierpiącym na otyłość, cukrzycę, wrzody. W kosmetologii maski na twarz są wykonane ze zmiażdżonych liści. Najczęstszym przykładem jest maska wybielająca. Dwie łyżki puree z rukoli plus sok z cytryny i maska gotowa.
Kolejnym pozytywnym punktem jest to, że rukola rosnąca jak chwast jest całkowicie bezpretensjonalna i nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Dlatego można go łatwo uprawiać w ogrodzie na daczy. Co więcej, nasiona można posadzić nawet w doniczce. Rukolę sadzi się na otwartym terenie w marcu-kwietniu, zaraz po stopieniu śniegu. Wszystko, czego potrzeba w przyszłości, to regularne podlewanie i odchwaszczanie.
W sztuce kulinarnej rukolę stosuje się zarówno jako samodzielny składnik, jak i jako przyprawę. Robi się z niego różne sałatki, dodaje się go do risotto, makaronów i pizzy. To, co „nie lubi” to wysokie temperatury, dlatego nie zaleca się jej duszenia, gotowania czy smażenia.
