Włoski makaron, czyli makaron, jest znany na całym świecie. Wykonane są z mąki z pszenicy durum i wody, nie szkodzą sylwetce i są samodzielnym daniem.
Makaron różni się od zwykłego makaronu przede wszystkim surowcami, z których jest wykonany. W Rosji do niedawna nie było zwyczaju gotowania makaronu z mąki z pszenicy durum, co znalazło odzwierciedlenie w ich wyglądzie i smaku. W Rosji makaron był często uważany za danie drugorzędne, odpowiednie tylko na przystawkę. We Włoszech istnieje ogromna liczba samodzielnych dań z makaronu.
Makaron i makaron
Samo słowo makaron, przetłumaczone z włoskiego, oznacza „ciasto”. Włosi nazywają makaron długimi i cienkimi pustymi rurkami suchego ciasta, czyli z ich punktu widzenia makaron jest tylko jedną z odmian makaronu. Słowo „makaron” najprawdopodobniej pochodzi z sycylijskiego żargonu maccarruni, co oznacza „przetworzone ciasto”, jednak istnieją inne wersje pochodzenia tego terminu, na przykład niektórzy językoznawcy uważają, że słowo „makaron” pochodzi z greckiego przymiotniki makares, co oznacza błogosławiony, a makra oznacza długi. Według tej wersji słowo „makaron” pojawiło się w kuchniach zamożnych Włochów, dla których greccy kucharze przygotowywali potrawy.
Do połowy XVIII wieku większość rodzajów makaronów wytwarzano ręcznie i podawano je ze specjalnym sosem z miodu i cukru. W połowie XVIII wieku Włosi wynaleźli najprostsze maszyny do robienia makaronu, co natychmiast doprowadziło do obniżenia jego kosztów. W rezultacie makaron stał się dostępny dla prawie całej populacji Włoch, od tego czasu uważany jest za narodową włoską żywność.
Makaron jako samodzielne danie
W Genui, która jest uważana za miejsce narodzin chyba najsłynniejszego rodzaju makaronu - spaghetti, znajduje się prawdziwe muzeum poświęcone temu jedzeniu. Zawiera ogromną liczbę przedmiotów, które są w jakiś sposób związane ze spaghetti - od demonstracyjnych egzemplarzy 180 rodzajów różnych makaronów po akt notarialny sporządzony 4 lutego 1279 r., który potwierdza istnienie już w tym czasie produktu kulinarnego zwanego „makaronem”.. W tym muzeum szczególne miejsce zajmują książki z wszelkiego rodzaju przepisami na przyprawy i sosy.
Należy zauważyć, że pasta różni się nie tylko kształtem, ale także kolorem. Za pomocą naturalnych barwników Włosi malują swoje ulubione danie narodowe w różnych odcieniach. Najpopularniejszym makaronem jest zielony (z dodatkiem szpinaku), czerwony (z dodatkiem buraków lub pomidora) oraz czarny (do takiej pasty dodaje się tusz mątwy).
Włosi gotują makaron do stanu „al dente” lub „przy zębie”, nie doprowadzając go do pełnej gotowości. Najczęściej potem jest podgrzewany przez kilka minut z przygotowanym sosem. W zależności od kształtu makaron można łączyć z różnymi rodzajami sosów. Uważa się, że istnieje ponad 10 tysięcy odmian sosów. Podstawową zasadą jest to, że im grubszy i krótszy makaron, tym gęstszy powinien być sos.
