Sery pleśniowe są cennym źródłem minerałów, witamin, niezbędnych aminokwasów i wysoko przyswajalnych białek. W tych serach praktycznie nie ma laktozy - jednak wszystkie dobroczynne właściwości mleka są w nich w pełni zachowane, a sam produkt jest wysokokaloryczny i zawiera dużą ilość tłuszczu.
Nazwy sera pleśniowego
Najpopularniejsze sery pleśniowe to brie i camembert. Te francuskie białe sery z miękką skórką i aksamitnie szarą szlachetną pleśnią polecane są do pierwszego kontaktu z takimi produktami. Ich smak i wygląd niewiele się od siebie różnią, ale każdy Francuz potrafi je odróżnić w kilka sekund.
Ser Brie nosi dumny status króla serów i sera królów, a jego nazwa pochodzi od francuskiej prowincji o tej samej nazwie.
Brie i Camembert dobrze komponują się z dojrzałymi gruszkami, figami, pigwą, winogronami, brzoskwiniami, wiśniami, rodzynkami, orzechami włoskimi i migdałami. Smakosze używają ich również do wędlin, dojrzałych pomidorów, świeżego domowego chleba i pachnących ziół – od bazylii po koperek.
Sery z niebieską pleśnią, w przeciwieństwie do brie i camembert, nie mają powierzchownej pleśniowej skórki - tworzy marmurkowy wzór wewnątrz głowy, nadając serowi bogaty, ostry smak i pikantny aromat. Najbardziej klasycznym i znanym serem pleśniowym jest Roquefort, którego alternatywą są tańsze sery, takie jak duński Danablu, angielski Stilton, włoski Gorgonzola, niemiecki Dorblu i Bergader oraz francuskie danie d'Auvergne. Sery pleśniowe świetnie komponują się z owocami, budyniem, miodem, krakersami, selerem, jabłkami i gorzką czekoladą.
Jak wybrać wysokiej jakości ser pleśniowy
Brie i Camembert powinni mieć lekko grzybowy zapach penicyliny, podczas gdy ostry zapach amoniaku wskazuje na nieświeży produkt. W tych serach dopuszczalna jest tylko lekka goryczka i niewielka wilgotność skórki, co wskazuje na prawidłowe przechowywanie produktu. Masa serowa brie lub camembert powinna być krucha, gładka i lekko tłusta.
Wskaźnikiem niskiej jakości sera pleśniowego z białą skórką jest obecność pustych przestrzeni w masie serowej.
Sery z niebieską pleśnią powinny mieć delikatną, wilgotną i luźną masę o jednolitej konsystencji. Muszą być przechowywane w woskowanym papierze lub folii spożywczej w temperaturze od 4 do 6°C – jest to konieczne, aby zarodniki pleśni sera nie rozprzestrzeniały się na inne produkty, a sam ser nie wysychał.
Posiłek zawsze powinien kończyć się serem, a nie zaczynać od jego zjedzenia. Degustacja serów pleśniowych powinna zaczynać się od delikatnych, miękkich odmian, a kończyć na twardych odmianach o ostrym, pikantnym smaku.
