Dziś karaoke znane jest na całym świecie. Restauracje i kawiarnie z nim należą do najpopularniejszych lokali dla tych, którzy chcą spędzić wolny czas w dobrym towarzystwie.
Uważa się, że ta rozrywka powstała w Japonii. To nie do końca prawda. W Stanach Zjednoczonych w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku dużą popularnością cieszyły się koncerty chóru Mitch Miller Choir. Podczas występów wokaliści śpiewali swoje ulubione przeboje, a siedzący na sali śpiewali do wtóru. Ten system jest jak karaoke.
Jednak jako fenomen tak naprawdę powstał w krainie wschodzącego słońca. Przetłumaczone z japońskiego „karaoke” oznacza „pustą orkiestrę”. W rzeczywistości jest to muzyka bez słów, czyli „podkład”.
Jedną z najpopularniejszych i najbardziej wiarygodnych opowieści o jej pochodzeniu jest historia japońskiego muzyka Daisuke Inoue. Ponad trzydzieści lat temu pracował w barze w Tokio. Publiczności bardzo spodobał się występ piosenkarza i został poproszony o pozostawienie płyty, aby nauczyć się swoich ulubionych piosenek. Następnie Daisuke Inoue wymyślił system, który może odtwarzać muzykę bez słów. Używał podkładów, aby zabawiać widzów, którzy przychodzili na koncert w przerwach między występami jego zespołu. Niestety pomysł ten nie został wówczas rozpoznany. To właśnie Inoue stał się twórcą karaoke, ale nie opatentował swojego dzieła. Za swoją zaradność perkusista otrzymał tylko nagrodę, którą nazwano „za najgłupszy i bezużyteczny wynalazek”. Z punktu widzenia ekspertów Inoue mógłby zostać najbogatszym człowiekiem w Japonii, gdyby zarejestrował do niego prawa. Daisuke Inoue wymyślił urządzenie, które jest zmodyfikowanym rejestratorem dźwięku. Mechanizm został aktywowany po tym, jak ktoś wrzucił do niego monetę o wartości stu jenów. Koszt przyjemności był dość duży, ale ta rozrywka szybko zyskiwała na popularności.
Produkcję systemów karaoke podjęło kilku japońskich biznesmenów. Z biegiem czasu były one modyfikowane, dodając ekran, na którym emitowane były teksty. Była też dodatkowa sekwencja wideo towarzysząca piosence karaoke. Taki sprzęt zaczęto instalować w kawiarniach, klubach i restauracjach. Stał się bardzo popularny wśród dzieci. Były modele, które można było wykorzystać w domu. Zaczęli zdobywać różne opcje, asortyment się poszerzył.
Wynalazek został opatentowany przez biznesmena Roberto del Rosario w 1975 roku. Obecnie zarabia na każdym systemie karaoke, który trafia na światowy rynek.
Dziś można kupić zarówno małą wersję do użytku domowego, jak i ogromne urządzenie, w skład którego wchodzą wyrafinowane systemy akustyczne i projektory laserowe.
Rozwój karaoke otrzymał nowy impuls wraz z wynalezieniem mikrofonu Leadsinger. Różnił się od innych tym, że można go było dostroić do określonej częstotliwości radiowej. Umożliwiło to korzystanie z rozrywki nawet w naturze. Muzyka została nagrana na specjalnych nośnikach, które zostały włożone do mikrofonu. Dodatkowo ten produkt złapał też radio.
W Rosji system karaoke pojawił się dzięki biznesmenowi Yanowi Borisovichowi Rovnerowi (właścicielowi centrum wystawowego Autogarant). Podróżując po Ameryce zainteresował się mikrofonem i zawarł z producentem umowę na dostawę urządzeń do Rosji. Showman Siergiej Minajew również wniósł znaczący wkład w popularność karaoke, który opowiedział o tym w programie „Dwa fortepiany”.
Karaoke to całkiem dochodowy biznes. Więc jeśli chcesz zarobić przyzwoite pieniądze, spróbuj swoich sił w tym konkretnym obszarze.
