Każdy naród ma swoje kulinarne subtelności przygotowania słynnego dania. Tak więc włoskie ravioli, które zaliczane są do pierożków rosyjskich, mają atrakcyjny kształt z ażurowymi krawędziami i niezliczonymi odmianami nadzienia.
Nie ma sensu spierać się o to, który z ludów jako pierwszy ugotował pierogi. Tak się składa, że większość słynnych potraw ma wiele analogów, które powstały niemal jednocześnie na różnych krańcach Ziemi. Plemiona Komi-Perm jako pierwsze zaczęły robić pierogi na terytorium Rosji. Stąd nazwa, która z biegiem czasu ulegała pewnym zmianom. Początkowo knedle nazywano knedlami, gdzie knedle to ucho, a niania to ciasto i chleb. To znaczy kłos chleba.
Ravioli to pierogi lub makaron
Niektórzy kulinarni znawcy kwestionują związek pierogów z włoskimi ravioli, klasyfikując te ostatnie jako rodzaj makaronu. Ponadto ravioli są często podawane jako dodatek i posypane tartym serem. I nie są formowane rękami, ale rozwijane. Wszystkie pierogi różnych ludów pojawiły się w okresie od XIII do XV wieku. Ze wszystkich relacji wynika, że makaron, który wszedł do jadłospisu kuchni włoskiej dopiero w XIX wieku, w żaden sposób nie może być bliski rodzinie pierogów. A samo słowo ravioli pojawiło się w słowniku dopiero w 1841 roku.
Jednak historycy odnaleźli w listach Francesco Marco, datowanych na XIV wiek, opis potrawy, którą jest ciasto nadziewane mięsem i jajkami, a w okresie Wielkiego Postu z ziół. Danie to znane jest we Włoszech od 1440 roku pod nazwą raffyolys. Językoznawcy skłonni są sądzić, że nazwa ravioli pochodzi jednak od włoskiego ravvolgere – zawijać, zawijać. Dlatego nie powinny wyglądać jak ucho. Ravioli w pełni uzasadniają swoją nazwę, ponieważ ciasto naprawdę zamienia się w najbardziej różnorodne nadzienie: wszelkiego rodzaju mięso, parmezan z ziołami, warzywa, orzechy, owoce i jagody. Te ostatnie rodzaje dodatków bardziej przypominają pierogi, które mogą być zarówno daniem głównym, jak i słodkim deserem.
Różnice w technologii gotowania
Różnice zaczynają się od przygotowania ciasta. Jeśli ciasto na pierogi może różnić się od różnych gospodyń domowych tylko miękkością, istnieje kilkanaście przepisów na robienie ravioli. Najprostszy to 200 gr. mąka, szczypta soli, 100 ml wody i 30 ml oliwy z oliwek. Czasami wodę można zastąpić jajkami. Na przykład 0,5 kg mąki, 4 jajka, 2 łyżki oliwy z oliwek, sól i czarny pieprz.
Istnieją przepisy, w których zamiast oleju roślinnego umieszcza się masło: 75 gramów na 250 gramów mąki, soli i 100 ml wody. Nie ma jajek, ale jeśli zostaną anulowane, zaleca się posmarować je surowym jajkiem po rozwinięciu warstwy ciasta. Dzięki temu brzegi ravioli, po rozłożeniu mięsa mielonego i przykryciu kolejną warstwą ciasta, będą ściśle przylegały do siebie.
Cienkie ciasto na włoskie knedle będzie można rozwałkować tylko przy starannym przygotowaniu. Ugniata się go przez co najmniej 15 minut, olej nadaje mu elastyczność. Eksperci radzą, aby nie spieszyć się z użyciem ciasta, lepiej zwinąć je w kulkę, owinąć ręcznikiem lub folią spożywczą i pozostawić w lodówce przez co najmniej godzinę.
Ravioli, w przeciwieństwie do pierogów, nie są rzeźbione ręcznie. Po przykryciu mięsa mielonego warstwą ciasta i zaznaczeniu tępym bokiem noża kwadratów przyszłych pierożków, kroimy je za pomocą kulinarnego koła kręconego. Nie oznacza to, że jedną z głównych różnic jest rozmiar. Wiele osób uważa, że ravioli są 3 razy większe od pierogów. W rzeczywistości ravioli występują w wielu różnych rozmiarach. Na przykład ravioli piemonckie - agnolotti, które przygotowywane są z mięsem mielonym, twarogiem lub szpinakiem, są bardzo miniaturowe. Zwyczajowo połyka się je z sosem mięsnym.
