„Szyje rakowe” są jednym z ulubionych przysmaków sowieckich dzieci, z których wiele, po osiągnięciu dorosłości, zachowało swoje preferencje smakowe. Jednak zarówno dzieci, jak i dorośli często zastanawiają się, dlaczego te cukierki mają tak dziwną nazwę.
Prawdziwe rakowe szyje
Raki rzeczne to stawonogi występujące w zbiornikach słodkowodnych w wielu regionach Rosji. Niektórzy miłośnicy uważają swoje mięso za prawdziwy przysmak i wolą je od mięsa innych mieszkańców mórz i rzek. Teoretycznie wiele części ciała nowotworu jest jadalnych, takich jak mięso pazurów i kawior, ale część mięsista to tak zwany głowotułów – część ciała utworzona przez zrośnięte odcinki piersi i głowy nowotworu, co eksperci w badaniu tych stawonogów nazywamy również łacińskie słowo „głowogłowia”.
Wśród zwykłych rybaków i zwykłych miłośników mięsa rakowego termin ten jest oczywiście używany niezwykle rzadko. O wiele bardziej popularne nazwy dla tej przepysznej części ciała raków to „ogon” lub „szyja”. W tym przypadku, jeśli takie słowo jest używane poza kontekstem, z którego można jednoznacznie zrozumieć, o który ogon lub szyję chodzi, zwyczajowo dodaje się do niego przymiotnik „rakowy” - odpowiednio „rakowy ogon” i „rakowa szyja”.
W tym samym czasie mięso raków spożywa się zwykle gotowane: zaleca się gotowanie przez 10-15 minut, po czym patelnię należy zdjąć z ognia, a raki należy pozostawić w niej na kolejne 10 minut. W trakcie gotowania nabierają jasnoczerwonego koloru i rozprzestrzeniają się na całą powierzchnię ciała rakowego, w tym oczywiście na szyję, ukochaną przez smakoszy. To, nawiasem mówiąc, stało się podstawą do pojawienia się innego powszechnego wyrażenia - „czerwony jak rak”.
Raki zabarwiają słodycze
Tak więc powód pojawienia się tak niezwykłej na pierwszy rzut oka nazwy karmelu, po bliższym przyjrzeniu się, okazuje się dość prosty: polega na zwykłym zewnętrznym podobieństwie tych wyrobów cukierniczych do gotowanych ogonów rakowych. Jednocześnie, mimo że „rakowe szyje” zyskały główną sławę w czasach sowieckich, zostały wynalezione znacznie wcześniej.
Przepis na zrobienie takich słodyczy zaproponował już w XIX wieku dostawca cesarskiego dworu, słynny cukiernik Aleksiej Iwanowicz Abrikosow. Jako pierwszy zauważył zabawne podobieństwo karmelu z gotowanymi szyjkami rakowymi i nadał mu tę nazwę. Nawiasem mówiąc, to on stał się wynalazcą przepisu i autorem nazwy karmelu o równie ciekawej nazwie - „Wronie łapki”.
Obecnie nazwa cukierków "Ogony rakowe" stała się właściwie nazwą domową dla wszystkich karmelków wytwarzanych według tej lub podobnej receptury. Jednak w sprzedaży czasami można znaleźć słodycze podobnego rodzaju, które nazywane są „Rachkami”.
