Nie muszę chyba mówić, jak ważny jest sen dla dziecka. Jest to niezbędny odpoczynek dla wciąż jeszcze słabego układu nerwowego i całego organizmu. Ale dość często rodzice narzekają na zły sen swoich dzieci. Nie mogą żadną perswazją włożyć dziecka do łóżeczka, dziecko jest kapryśne, długo trudno zasnąć. Lub często się budzi. Jeśli to zachowanie stanie się regularne, musisz o tym pomyśleć i spróbować znaleźć przyczynę.
Jeśli dziecko ma około trzech lat, może przejść przez okres protestu. W tej chwili dziecko próbuje się bronić, stać się niezależnym. Dlatego sprzeciwia się wszystkim decyzjom podejmowanym przez dorosłych. Dotyczy to również snu. To zachowanie jest tymczasowe, trzeba je traktować ze zrozumieniem i cierpliwością.
Dziecko może nie być jeszcze gotowe do spania. Może dać się ponieść ciekawemu biznesowi, poczuć przypływ siły i wcale nie czuć się zmęczonym. Takie nagłe przerwanie zajęć może wywołać histerię i protest. Aby temu zapobiec, musisz ustalić jasną codzienną rutynę, wymyślić rytuały przed pójściem spać - na przykład wziąć kąpiel lub poczytać książkę.
Czasami wewnętrzne biorytmy dziecka nie pokrywają się z rutyną ustaloną przez rodziców. Wśród dzieci są też skowronki i sowy. W takim przypadku musisz obserwować szczyty aktywności i zmęczenia dziecka oraz wypracować optymalny codzienny schemat.
Dziecko może cierpieć z powodu niekonsekwencji rodziców, którzy wczoraj położyli go spać o zwykłej porze, a dziś odłożyli jego sen do północy. Dzieje się tak często z powodu gości, nieplanowanych wyjazdów, długich zdarzeń losowych. Dzięki temu dziecko jest bardziej kapryśne, wolniej zasypia. Bardzo ważne jest zarezerwowanie określonych godzin na sen.
W niektórych przypadkach dzieci boją się spać, bo mają koszmary. Trzeba ograniczyć nadmiar przeżyć z dzieciństwa, spędzać więcej czasu na świeżym powietrzu, przed pójściem spać grać tylko w ciche gry.
Często rodzice uczą dziecko zasypiania, kołysząc nim. Oczywiście ułatwia to zasypianie, ale w tym przypadku dziecko przyzwyczaja się do tego i nie może już samodzielnie zasypiać.
Przed pójściem spać należy traktować dzieci z powściągliwością, równowagą. Najmniejsza irytacja, podniesiony głos, okrzyk działają na dziecko podniecająco. W rezultacie ma trudności z zasypianiem i przez długi czas nie może się uspokoić.
Tak więc przyczyny trudności z zasypianiem należy szukać u rodziców. Aby nauczyć dziecko spokojnego zasypiania, będzie musiało wykazać się powściągliwością, uważnością i konsekwencją.
