Zapasy miedzi w organizmie wahają się od 75 do 150 mg. Są szybko zużywane jako „materiał budulcowy” mięśni, kości, mózgu, serca, wątroby, włosów. Miedź wzmacnia układ nerwowy i odpornościowy. Dlatego zapasy te należy uzupełniać codziennie. Szczególnie kobiety w ciąży, matki karmiące, dzieci.
Z powodu nadmiaru miedzi metabolizm białek jest zaburzony, komórki starzeją się szybciej. Ale częściej ludzie mają niedobory. Układ nerwowy cierpi jako pierwszy. Człowiek szybciej się męczy, staje się drażliwy. Pojawia się osłabienie mięśni. Zmienia się tło hormonalne.
Niedokrwistość rozwija się stopniowo. Odporność słabnie. Reprodukcja komórek tkanki kostnej jest zahamowana. Ponieważ włosy potrzebują dużo miedzi, zmienia się ich odcień, matowieje, a nawet zaczyna wypadać.
Zgodnie z zaleceniem WHO dla osoby dorosłej spożycie miedzi powinno wynosić co najmniej 1,5 mg dziennie.
Ten minerał znajduje się w różnych produktach spożywczych, zarówno zwierzęcych, jak i roślinnych. Jest jej bardzo mało w wołowinie, jagnięcinie, wieprzowinie. W filetach rybnych prawie nie ma miedzi (z wyjątkiem łososia i owoców morza, takich jak kalmary i krewetki). Ale z drugiej strony jego ogromne rezerwy kryją się w jednym narządzie zwierząt: wątrobie.
Absolutnym mistrzem „miedzi” wśród wszystkich produktów spożywczych jest wątroba dorsza: jej 100-gramowa porcja zawiera 12,5 mg tego mikroelementu. Nieco mniej - w wątrobie mintaja: 10 mg.
W wątrobie wołowej i wieprzowej miedzi jest trzykrotnie mniej. Ale i tak dużo: co najmniej 3,7 mg w stugramowym kawałku lub mielonym mięsie. Ale wątroba każdego drobiu jest całkowicie niekonkurencyjna: zawiera dziesięć razy mniej miedzi.
Jednak ważne jest nie tylko to, jak bogata w mikroelementy jest żywność, ale także jak są przyswajane. Z pokarmów zwierzęcych miedź (podobnie jak inne minerały, witaminy) jest przyswajana z trudem, tylko 10%. Wyobraź sobie, ile musisz jeść, powiedzmy, tę samą wątrobę i każdego dnia!
Dlatego produkty ziołowe powinny być uważane za głównego dostawcę tego pierwiastka śladowego. Tylko oni naprawdę mogą zapewnić nam niezbędne zapasy miedzi. Prym wiedzie tu szpinak i ogórki, jednak nie ze wszystkich odmian: 7-8, 4 mg na 100 g warzyw.
W innych zakładach miedzi jest znacznie mniej. Ale nadal znajduje się w surowej marchwi, wszelkiego rodzaju kapuście, w tym w kapuście morskiej, w każdej zieleni, papryce, burakach, rzodkiewkach, świeżych roślinach strączkowych, ziemniakach.
Jeśli owoce i jagody są słodkie, zawierają również miedź. Więcej w morelach, gruszkach, jabłkach, agrestach. Stężenie miedzi w porzeczkach i truskawkach jest dość wysokie. Ten pierwiastek śladowy znajduje się również w bananach, owocach cytrusowych, daktylach, suszonych morelach, rodzynkach i suszonych śliwkach.
Niedobór miedzi w organizmie zaczyna się rozwijać, gdy ten pierwiastek śladowy jest dostarczany w ilości mniejszej niż 1 mg dziennie przez ponad dwa do trzech tygodni.
W orzechach laskowych, nasionach słonecznika i owocach dzikiej róży miedź jest o połowę mniejsza niż w wątrobie wołowej lub wieprzowej: około 1,8 mg. Ale biorąc pod uwagę jego strawność, to dużo. Ale w orzechach włoskich i pistacjach zawartość miedzi jest prawie czterokrotnie mniejsza niż w orzechach laskowych, słonecznikach i owocach dzikiej róży.
Dostarczana jest również do organizmu z prosem, płatkami owsianymi, kaszą gryczaną, kaszą ryżową, chlebem, makaronem z pszenicy durum. Nawet jeśli w tych produktach jest go niewiele, jemy je coraz częściej i częściej.
Na liście produktów wyróżniają się kakao i drożdże. Kakao jest bardzo bogate w miedź: 4, 3 mg na 100 g proszku, dlatego warto pokochać ten zdrowy napój. Ponadto jest również bogaty w magnez, który jest tak niezbędny dla mięśnia sercowego.
W drożdżach miedzi jest nieco mniej: około 3,2 mg w stugramowym opakowaniu. Oczywiście nikt nie je surowych drożdży, ale wypieki zachowują ten pierwiastek śladowy. Ponadto farmaceutyczne tabletki drożdżowe są bardzo przydatnym suplementem diety.
