Cukier to produkt cieszący się kontrowersyjną reputacją. Według jednych jest to „biała śmierć”, którą należy natychmiast porzucić, podczas gdy inni są głęboko przekonani, że cukier jest jedynym legalnym stymulantem i bez niego nasze życie stanie się mdłe.
Jest tak ułożony przez naturę, że receptory odpowiedzialne za rozpoznawanie słodkiego smaku są szczególnie wrażliwe. Dlatego jest tak wiele słodkich zębów.
Cukier jest jednym z najuboższych pokarmów pod względem składu. W końcu cukier to czysty węglowodan. Cukier dostający się do organizmu pod wpływem soków trawiennych rozkłada się na glukozę i fruktozę iw tej postaci przedostaje się do krwiobiegu. Trzustka produkuje insulinę iz jej pomocą rozprowadza „zastrzyk” cukru po komórkach, normalizując jego poziom we krwi. Jeśli dostarczamy zbyt dużo cukru, organizm nie ma czasu na przetworzenie nadmiaru i wysyła go na przyszłość do tłuszczu. Ale jeśli ta przyszłość nigdy nie nadejdzie, awaryjne zaopatrzenie tylko zepsuje twoją sylwetkę.
Nie spiesz się, aby pozbyć się cukru. W końcu czysty węglowodan jest również optymalnym źródłem energii. A głównym konsumentem energii jest mózg. Badania przeprowadzone przez New York Institute of Neurophysiology wykazały, że przewlekły brak glukozy w organizmie może powodować nieodwracalne uszkodzenia komórek macierzystych rdzenia kręgowego i mózgu. Musisz tylko wiedzieć, kiedy przestać. Dietetycy obliczyli, że osoba dorosła może zjeść około 60 gram cukru (lub 3 łyżki stołowe) dziennie, reszta to za dużo. Nie zapominaj, że oprócz cukru „zewnętrznego” (z cukiernicy) jest też „wewnętrzny”, który jest zawarty w produktach. Na przykład szklanka soku pomarańczowego zawiera 20 gramów cukru. Ukryte w słodkich owocach, zbożach i warzywach cukry są „pakowane” w błonnik, dzięki czemu nie są całkowicie zatrzymywane w naszym organizmie. Ale napoje gazowane, konserwy, jogurty owocowe zawierają rafinowany cukier, który natychmiast dostaje się do krwiobiegu.
Inna legenda dotyczy cukru „żywego” (ciemnego, nierafinowanego) i „martwego” (rafinowanego). Rafinacja to proces całkowitego oczyszczenia cukru z melasy, melasy (syrop o specyficznym zapachu), witamin i innych substancji, w wyniku którego otrzymuje się śnieżnobiały produkt. Rodzaje cukru nierafinowanego, w których wszystko powyższe pozostaje, różnią się smakiem i składem: jeden rodzaj cukru brązowego jest bardziej odpowiedni do pieczenia, inny do herbaty lub kawy, a trzeci do sałatek owocowych. Jeśli chodzi o skład mineralny, resztki soku roślinnego występują w nich w niewielkich ilościach, a ponieważ nie spożywamy cukru w szklankach, nie dają one poważnego zastrzyku witamin. Cukier nierafinowany jest dłużej wchłaniany do krwi i należy do cukru „ukrytego”. Dlatego dawka glukozy wchodzącej z nią do organizmu jest mniejsza.
Muscovado
Pozyskiwany jest tzw. metodą gotowania naturalnego soku z trzciny cukrowej. W rezultacie 10% resztkowych soków roślinnych zostaje zatrzymanych w muscovado. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego mascabado, co oznacza cukier surowy. Kryształy są ciemne, lekko lepkie w dotyku, o wyraźnym zapachu karmelu. Po dodaniu wypieki nabierają specjalnego miodowego koloru, aromatu melasy i nie czerstwieją przez długi czas. Może dodać odrobinę karmelu do herbaty lub kawy.
Demerara
Pierwotnie rodzaj cukru trzcinowego z Ameryki Południowej, od 1913 r. definicję „demerara” przypisywano każdemu cukrowi brązowemu (z wyjątkiem cukru surowego). Ma złocisty kolor, kruchą konsystencję, dość duże granulki. Dobrze komponuje się z herbatą, kawą, w przeciwieństwie do muscovado dobrze się karmelizuje.
Cukier trzcinowy w kawałkach (tłoczony)
Może być natychmiastowy (czas rozpuszczania - do 10 minut) i mocny (ponad 10 minut). Nie charakteryzuje to jakości cukru, ale wskazuje, jak mocno kryształy są sprasowane na kawałki. Pod względem składu nie różni się niczym od rafinowanego buraka: substancje resztkowe w nim obecne są w znikomych ilościach, tylko dla atrakcyjnego złotego koloru.
Granulki Złotego Cukru
Cukier trzcinowy rafinowany dokładniej niż Muscovado i Demerara (3-4% pozostałości). Ma złocisty odcień i lekki piernikowy smak. Stosuje się go w taki sam sposób, jak każdy cukier biały. W przepisach należy pamiętać, że złoty cukier nie jest tak słodki jak cukier rafinowany i uwzględnij to.
Cukier karmelowy
Nic więcej niż znajomy rafinowany cukier topiony w wysokich temperaturach. W rzeczywistości jest to lizak bez żadnych dodatków. Piękny dodatek do herbaty, kawy i innych gorących napojów: długo nie topi się i „wisi” w filiżance z uroczymi, słodkimi kawałkami lodu.
