Wybór dobrego miodu na targu lub w sklepie nie jest łatwym zadaniem. W Rosji istnieje ponad 200 odmian tego leczniczego przysmaku, a każdy z nich jest wyjątkowy na swój sposób. Ale najważniejszą rzeczą w takim zakupie nie jest piękna nazwa odmiany. W końcu, jeśli kupisz „niewłaściwy” miód, nie tylko stracisz pieniądze, ale także zaszkodzisz zdrowiu. Sprawdź najpierw jakość produktu.
Czy to jest to konieczne
Litr miodu, łyżka stołowa, szklanka, mleko krowie, kilka kropel jodu, octu i amoniaku, łuski, kartka papieru, kawałek chleba i drut ze stali nierdzewnej
Instrukcje
Krok 1
Trzymaj miód w ustach.
Najlepiej próbować produkt z dna pojemnika.
Jego smak będzie zależał od odmiany. Na przykład miód lipowy jest bardzo słodki, podczas gdy wrzos i tytoń są nieco gorzkie. Powinien być zamknięty w gardle. Wysokiej jakości miód naturalny całkowicie rozpuszcza się w ustach! Na języku nie powinno pozostać żadnych cząstek.
Smak karmelu sugeruje, że już zagęszczony przysmak został roztopiony. Najprawdopodobniej nie ma w nim prawie żadnych składników odżywczych. Specyficzny smak słodowy pojawia się po dodaniu spadzi (wydalanie owadów i roślin). Jeśli miód przypomina słodką wodę, to jest to syrop cukrowy przetwarzany przez pszczoły. Włóż taki „cukier” miód do podgrzanego mleka, a zgęstnieje.
Krok 2
Wdychaj zapach miodu.
Pachnący aromat wskaże naturalność produktu. Jego zapach zależy przede wszystkim od rośliny miododajnej. Miód malinowy pachnie czule kwiatami malin, miód z koniczyny pachnie wanilią. Ale podczas fermentacji i mocnego ogrzewania, dodawania melasy i cukru, zapach miodu znika.
Zmysł węchu może mylić: wysokiej jakości miód z koniczyny, wierzby, rzepaku czy białej akacji prawie nie pachnie.
Krok 3
Sprawdź zawartość słoika.
Naturalne odcienie miodu - od jasnożółtego do ciemnobrązowego. Miód sztuczny jest prawie przezroczysty. Nawiasem mówiąc, odmiana akacji jest również bardzo lekka i wybiela w stanie gęstym.
Zauważyliśmy osad - coś zostało domieszane do produktu. Może to być cukier, melasa, skrobia lub inne obce składniki. Ale kawałki owadów, pyłków i ziół niekoniecznie wskazują na jakość produktu. Nieostrożni sprzedawcy często mieszają je celowo „dla naturalności”.
Rozsypujące się bąbelki i piana są oznaką fermentacji niedojrzałego miodu. Został wypompowany, zanim pszczoły pokryły plaster miodu woskiem. Nie ma w nim wystarczającej ilości składników odżywczych, a nadmiar wilgoci nie wyparował. Naturalny miód dojrzały nie fermentuje, jest bakteriobójczy!
Krok 4
Uruchom proste testy.
Miód sztuczny lub niedojrzały, jeżeli:
• Zanurzyłeś w nim łyżkę i zacząłeś ją obracać w poziomie. Miód nie „zwijał się” i nie rozciągał się w ciągłą wstążkę, ale kapał i kapał. Natychmiast połączył się z zawartością słoika, nie tworząc „szczytów”.
• Litr miodu (minus tara) waży mniej niż 1,4 kg.
• Trzymali kawałek chleba w miodzie – zmoczył się, nie stwardniał.
• Upuszczali miód na papier i robił się mokry.
• Miód był do połowy zagęszczony – wierzchnia warstwa pozostała płynna.
• Miód stał przez długi czas iw ogóle nie gęstniał.
Pod koniec października wysokiej jakości miód naturalny powinien zostać „skurczony” i kandyzowany. To prawda, że odmiana akacji zagęści się dopiero wiosną, a odmiana wrzosu będzie wyglądać jak galaretka.
Krok 5
Sprawdź miód pod kątem zanieczyszczeń.
Składniki obce są do niego mieszane, jeśli:
• Łyżka miodu w szklance wody całkowicie się rozpuściła, pojawiły się osady i pływające cząstki.
• Odcedziliśmy wodę i wrzuciliśmy ją na powstały osad z octem - uwolnił się dwutlenek węgla (kreda zmieszana).
• Kropla jodu – i miód robi się niebieski (jest skrobia lub mąka pszenna).
• Alkohol amonowy ostrożnie wkroplono do 50% roztworu miodu, zmienił kolor na ciemnożółty (melasa).
• Rozgrzany do czerwoności drut ze stali nierdzewnej został zanurzony w miodzie – przykleiła się lepka masa.
Aby mieć całkowitą pewność zakupu, poproś sprzedawcę o certyfikaty jakości, a pszczelarza o certyfikat weterynaryjny i paszport pasieki.
