Podstawy I Tajniki Rzeźbienia Kulinarnego

Podstawy I Tajniki Rzeźbienia Kulinarnego
Podstawy I Tajniki Rzeźbienia Kulinarnego

Wideo: Podstawy I Tajniki Rzeźbienia Kulinarnego

Wideo: Podstawy I Tajniki Rzeźbienia Kulinarnego
Wideo: Anatomia rzeźbienia cz.1 - najlepsze i najgorsze drewno do rzeźbienia. 2024, Może
Anonim

Rzeźba kulinarna to sztuka ozdabiania naczyń nożem i rękami, artystyczne krojenie produktów. Codzienne przepisy wyglądają z nim o wiele bardziej atrakcyjnie.

Podstawy i tajniki rzeźbienia kulinarnego
Podstawy i tajniki rzeźbienia kulinarnego

Możesz samodzielnie opanować umiejętność rzeźbienia bez uczęszczania na kursy od profesjonalnych kucharzy. Istnieją specjalne noże do pracy z owocami, ale na początku można sobie poradzić jednym dobrze naostrzonym nożem wykonanym z wysokiej jakości stali, z ostrą końcówką. Aby struktury warzywne były bardziej stabilne, tnie się je na bardzo cienkie pierścienie i płytki.

Ręczniki papierowe są dobrym ułatwieniem w pracy, gdyż szybko uwalniany sok przyczynia się do ślizgania się ciętych elementów i utraty kształtu. Cienkie nacięcia najpierw umieszcza się na ręczniku papierowym i czeka na wchłonięcie nadmiaru wilgoci. Najważniejszą umiejętnością, którą musisz opanować przede wszystkim przy rzeźbieniu, jest bardzo cienkie krojenie warzyw, nie więcej niż 2 mm, a nawet cieńsze. Jednocześnie miazga jest najbardziej plastyczna, mniej pęka i pęka.

Warto zwrócić uwagę nie tylko na świeże, ale także na ogórki kiszone, kiszone i kiszone, które w porównaniu ze świeżymi są jeszcze bardziej plastyczne i posłuszne.

Z talerzy ogórka można uformować piękny kwiat w kształcie róży. Róża wychodzi obszernie z wydłużonych, skręconych liści i wygląda atrakcyjnie w połączeniu z dowolnymi produktami. Na etapie przygotowawczym warzywo kroi się w cienkie plasterki wzdłuż włókien i układa na ręczniku papierowym, aby sok został wchłonięty. Po kilku minutach talerze na ręczniku należy odwrócić, ręcznik, jeśli to konieczne, zmienić.

Konieczne jest ułożenie wykałaczek obok pola pracy, przygotowanie ich, uwolnienie z indywidualnego opakowania, jeśli jest to wymagane. Pierwszy talerz ogórka zwija się w tubę. Kiedy pierwszy arkusz jest złożony, drugi jest wsuwany do środka, między końcówkę a ścianę. Połączenie zaciska się palcem lewej ręki, jednocześnie prawą ręką, pasek ogórka jest ponownie skręcany, tworząc objętość płatka i składany wokół uformowanego rdzenia. Zrób to samo z kilkoma paskami, trzymając rdzeń wolną ręką.

Powstała struktura musi zostać naprawiona i do tego potrzebne są wykałaczki. Róża jest przekłuwana w poprzek, nakładana na naczynie, nabiera stabilności dzięki wykałaczkom i dolnym płatkom. Takimi kwiatami ogórka można ozdobić kawałki warzyw, ryb czy mięsa, na powierzchni sałat takie elementy również harmonijnie prezentują się.

Tę samą technikę można zastosować z innymi warzywami i owocami, takimi jak pomidory lub marchew, buraki, rzodkiewki i rzodkiewki.

Jeszcze łatwiej zebrać kwiatek z plastrów ogórka, a jedyną różnicą jest sposób krojenia. Im większy ogórek zostanie wybrany do tej opcji montażu, tym bardziej obszerny będzie kwiat. Ogórek przecina się na włóknach, kółka układa się na ręczniku papierowym, obracając, aż cały nadmiar soku zostanie wchłonięty. Aby uformować kwiat, z zachodzących na siebie kół zbiera się pasek.

Powstały pasek jest składany w tubę, a kółka same się złożą, tworząc kształt kwiatu. Konstrukcję mocuje się dwiema wykałaczkami w poprzek, a stabilność na płaskich powierzchniach uzyskuje się poprzez odcięcie dolnej części kół. Na zaokrąglonych końcach róża opadnie na bok. W ten sposób można wykonać duże i małe elementy, a ich wysokość można regulować, przycinając mniej lub bardziej ich krawędzie.

Zalecana: