Kawa Kopi Luvak to jedna z najdroższych i najrzadszych odmian kawy. Ale znany jest nie ze swojej „elity”, ale z niezwykłego sposobu przetwarzania.
Jeśli uważnie przeczytasz nazwę kawy „Kopi Luwak” i poznasz tłumaczenie słów, stanie się częściowo jasne, jak jest produkowana. Faktem jest, że „kopi” w lokalnym dialekcie (indonezyjski) to „kawa”, a „luwak” to nazwa małego lokalnego drapieżnika z rodziny cywetów (azjatyckich cywet palmowych).
To urocze zwierzę moim zdaniem wygląda przede wszystkim jak skrzyżowanie kuny, kota i szczura. Ma średniej długości futro, wydłużoną kufę, zaokrąglone uszy, długi puszysty ogon, krótkie nogi. Luwak jest drapieżnikiem, ale zjada też wiśnie kawowe, wybierając te najbardziej dojrzałe i słodkie. Dokładnie, dopóki angielski przemysłowiec D. Robinson nie zorientował się, jak zarabiać na cywecie, był uważany za szkodnika i aktywnie z nim walczył.
Sekret robienia kawy „Kopi Luwak”
Sekretem tej drogiej kawy jest to, że cywet nie trawi do końca zjedzonych przez siebie wiśni. Niestrawione ziarna kawy przechodzą przez zwierzę, nabierając niepowtarzalnego smaku i jasnego aromatu. Oryginalne nuty smakowe kawy tłumaczone są obecnością w soku żołądkowym zwierzęcego cywetu, a także tym, że dzikie cywety wybierają najlepsze wiśnie.
Dziś powstała przemysłowa (że tak powiem) produkcja kawy „Kopi Luwak” – cywetki żyją w kojcach i żywią się owocami kawowca, które przynoszą im ludzie.
Po „obróbki” ziaren kawy cywetem palmowym, kawa jest zbierana, myta i poddawana obróbce cieplnej.
Ci, którzy spróbowali tego rodzaju kawy, nie zgadzają się co do jej smaku. Wiele osób odnajduje w niej odcienie czekolady, masła, karmelu, lekką goryczkę, a ktoś zapewnia, że smak tej kawy jest szorstki i jest posmak i zapach pleśni i ziemi.
