Mimo że Tybet i Mongolia są najbliższymi sąsiadami Chin, tradycja herbaciana w tych krajach jest dość specyficzna. Sposób, w jaki ludzie w Mongolii i Tybecie piją herbatę, może zaskoczyć nawet doświadczonego konesera chińskiej ceremonii parzenia herbaty.
Tradycja tybetańska wynika z niemal ekstremalnych warunków, w jakich żyją miejscowi: wykorzystują każdą okazję, aby nasycić organizm pożytecznymi substancjami w surowym alpejskim klimacie. Dlatego herbatę w Tybecie nie tylko pije się, ale i spożywa. Do potraw dodaje się suche liście, gotuje się z nich zupy, do narodowej potrawy z mąki jęczmiennej, oleju i soli dodaje się zmiażdżone liście herbaty. Tybetańczycy sami przygotowują napój w żaden sposób, do którego jesteśmy przyzwyczajeni.
Proces robienia herbaty tybetańskiej jest dość pracochłonny. Tak zwaną herbatę „ceglaną” miesza się z wodą w proporcji 50-70 g suchego produktu na 1 litr wody. Następnie do wody dodaje się ghee z mleka jaków i doprawia niewielką ilością soli. Zwykle ilość oleju sięga 200-250 g na litr, co może wywołać prawdziwy szok dla niezwykłego Europejczyka.
Mieszankę herbaty, wody, oleju i soli gotuje się, a następnie, nie czekając na schłodzenie, ubija w specjalnym urządzeniu. Po ubiciu uzyskuje się dość specyficzny napój o specyficznym smaku i gęstej konsystencji. Herbata tybetańska jest tłusta i wysokokaloryczna, ale w trudnych warunkach klimatycznych tych regionów taki napój jest niezastąpionym źródłem energii i siły dla okolicznych mieszkańców. Ta technika gotowania istnieje od ponad tysiąca lat. W Chinach, w przeciwieństwie do Tybetu, herbat prawie się nie parzy. Tylko pu-erh można gotować, wszystkie inne odmiany po prostu zalewa się wodą.
W Mongolii napój ten jest również przygotowywany według starożytnej receptury przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Dokładnie ta sama tradycja herbaciana jest obecna w niektórych regionach Kirgistanu i Kałmucji. Po części sposób przygotowania jest podobny do tybetańskiego: do herbaty i wody dodaje się masło, mleko, mąkę i sól, a także niektóre przyprawy (gałkę muszkatołową, liść laurowy, czarny pieprz). Do przygotowania napoju w stylu mongolskim używa się specjalnego rodzaju „ceglanej” zielonej herbaty. Jego cena jest znacznie niższa, ponieważ nie jest uważana za elitarną. W Mongolii piją ją wszyscy, niezależnie od statusu społecznego.
