Lady sklepowe wypełnione są szeroką gamą piw. Wśród całej tej różnorodności warto zastanowić się, czym właściwie jest piwo, a co tylko piwnym napojem. A jakie piwo możesz pić.
Litera prawa
Najnowszy GOST R 51174-2009 dotyczący produkcji piwa reguluje składniki, które powinny znaleźć się w jego składzie. Należą do nich: słód jęczmienny słodowy, słód pszeniczny słodowy, woda pitna, cukier granulowany, chmiel lub chmiel granulowany, produkty zbożowe (jęczmień, pszenica), kasza pszenna, ryż, kukurydza, drożdże piwne. Każdy z tych składników ma swoje własne wymagania, które można znaleźć w tekście samego GOST. Jak widać z tej listy, odurzający napój, który jest warzony tu i teraz w Rosji, ma niewiele wspólnego z tak zwanym naturalnym piwem jako produktem fermentacji.
ZSRR miał własne wymagania dotyczące procesu warzenia piwa, a wymagania te były prawie identyczne z niemieckimi. Pierwszym GOST regulującym nie tylko skład piwa, ale także proces warzenia był GOST 3473-53. W tym czasie nałożono na niego bardzo surowe wymagania dotyczące składu, a mianowicie: słód jęczmienny piwowarski, chmiel i wodę. Wszystko. Nic dodatkowego. To piwo naprawdę wysokiej jakości. Z każdą kolejną wersją GOST (GOST 3473-69, GOST 3473-78 i GOST R 51174-2009) w jego składzie dopuszczono coraz więcej ziarna, cukru, drożdży itp. Wszystko to doprowadziło do tego, że w Rosji prawie niemożliwe jest znalezienie piwa, które byłoby warzone tylko z trzech składników - wody, słodu i chmielu.
Jakie piwo pić
Co może wybrać konsument, będąc w tak ciasnych warunkach? Po pierwsze, zgodność z GOST. Jeśli marka piwa jest czysto rosyjska, to piwo musi spełniać co najmniej normy z 2009 roku. Jeśli marka piwa jest zagraniczna, ale jest warzona na licencji w Rosji, to wcale nie jest konieczne przestrzeganie GOST. Faktem jest, że zagraniczni producenci, przed udzieleniem pozwolenia na warzenie piwa w innych krajach, nakładają na zakład określone wymagania dotyczące składu i techniki warzenia produktu pod ich marką. A te wymagania nie zawsze mieszczą się w wymaganiach GOST. Żywym przykładem jest piwo Hoegaarden. Belgowie dodają do niej skórkę pomarańczową i kolendrę. Odpowiednie wymagania dotyczą browarów w innych krajach, które produkują go na podstawie licencji. Dlatego nie należy się dziwić, że piwo Hoegaarden warzone w Rosji nie spełnia wymogów GOST. To samo dotyczy wielu innych marek eksportowanych z zagranicy do Rosji z Anglii, Francji, Niemiec, Australii, Holandii, Nowej Zelandii itp. Każdy z tych krajów ma swoje własne standardy warzenia napoju odurzającego, z których niektóre ewoluowały na przestrzeni wieków.
Jeśli budżet jest ograniczony, ale nadal chcesz mieć dobre piwo, będziesz musiał dobrze grzebać w sklepach. Teraz można znaleźć piwo warzone według standardów z 1978 roku. Ponadto może zawierać słód, wodę i chmiel. Powstaje pytanie – dlaczego piwo z takimi składnikami nie spełniało norm z 1953 roku? Odpowiedź jest prosta – różnice w procesie technologicznym podczas gotowania. W końcu GOST reguluje nie tylko skład, ale także proces wytwarzania napoju odurzającego. Dlatego może okazać się całkiem dobry pod względem jakości i smaku.
