Starożytni myśliciele i naukowcy Seneka, Horacy, Pliniusz i Cyceron, którzy zachwycali się jej właściwościami smakowymi, a także wyjątkową zdolnością do zmiany koloru, pisali o barwenie. Ryba ta charakteryzuje się obecnością dwóch długich czułków o stosunkowo niewielkich rozmiarach - około 45-50 centymetrów od początku głowy do czubka ogona.
Trochę o wyjątkowych rybach
W języku rosyjskim słowo „cefal” ma tureckie pochodzenie od słowa barbunya, z kolei wywodzącego się z włoskiego słowa barbone, co tłumaczy się jako „duża broda”. W Rosji ta ryba ma również drugie imię - „sultanka”, co wiąże się z charakterystycznymi antenami, takimi jak u sułtanów. Ryba ta była bardzo popularna w starożytnym Rzymie, gdzie barwena dorównywała wagą przesyłkom srebra. W czasach Cesarstwa Rzymskiego kucharze, zanim przystąpili do gotowania ryby, zwykle najpierw wyprowadzali ją w specjalnym naczyniu z wodą do gości, którzy mieli okazję podziwiać grę barwy czerwonej – od srebrnej po karminową.
Komercyjne połowy barweny są bardzo obfite w Morzu Śródziemnym, Azowskim i Czarnym, a także w Oceanie Indyjskim i Spokojnym, gdzie ryby żyją na płytkiej głębokości 15-35 metrów. Jednocześnie preferuje glebę piaszczystą lub mulistą, ale czasami może być również na kamienistym dnie.
Cefal jest również cenny ze względu na swoje właściwości odżywcze, a także świetną lekkość (100 gram ryby zawiera tylko 31 kcal, 0,8 grama tłuszczu i 5 gramów białka). Jego mięso jest bardzo delikatne i uważane za przysmak, ponieważ białko barweny jest bardzo szybko wchłaniane. Ryba ta ma wysoką zawartość magnezu, fosforu i innych cennych dla organizmu mikroelementów. Uważa się, że nawet niewielka przekąska barweny może szybko przywrócić siłę danej osoby.
Jak przygotowuje się barwena
W świecie kulinarnym uważa się, że jest pyszny w niemal każdej formie, a wysokiej jakości i świeżo złowiona barwena jest po prostu niemożliwa do zepsucia podczas gotowania. Bardzo smaczne z tej ryby i ucha, a suszona barwena w smaku nie ustępuje nawet tłustemu i obfitemu baranowi.
W europejskich tradycjach kulinarnych istnieje wiele odmian gotowania barweny w formie smażonej, a w krajach śródziemnomorskich bardzo lubi się ją piec w piekarniku, grillować, a także gotować na parze z ziołami na patelni nad ogniem. Szczególnie doceniana jest bardzo delikatna wątróbka z barweny czerwonej, a brak żółci w ciele ryby sprawia, że jest to bardzo wygodne dla leniwych kucharzy, którzy nie chcą ich patroszyć.
Co więcej, znak smaku barweny jest daleki od jej wielkości, ponieważ lepiej jest gotować i podawać małe ryby o wielkości nie większej niż 20 centymetrów. Mięso takiej ryby jest najsmaczniejsze i najdelikatniejsze. Czerwona barwena jest również dość powszechna w postaci konserw.
