Mimo wszelkich wysiłków hodowców nie udało się jeszcze pokonać chorób roślin i pozostają one śmiertelnym zagrożeniem dla winorośli. Najsmaczniejsze i najpiękniejsze odmiany są najbardziej dotknięte chorobami.
Najgroźniejszą chorobą winogron jest mączniak lub pernosporoza, mączniak rzekomy. Jest powszechny wszędzie tam, gdzie są winnice, ponieważ patogenem jest grzyb żyjący na żywych tkankach. Hibernuje na opadłych liściach i bezpośrednio w glebie z zarodnikami, łatwo toleruje upał i mróz. Kiełkuje w temperaturze 10°C, pod wpływem wiatru lub deszczu przenosi się na tylną stronę liścia. W sezonie może być do 20 pokoleń grzyba, a reprodukcja zatrzyma się dopiero wraz ze śmiercią rośliny lub spadkiem temperatury. Zewnętrzną manifestacją choroby są liczne żółtawe plamy. Odwrotna strona liścia, ze względu na aktywne rozmnażanie się grzyba, pokryta jest nalotem pleśni, co nie zdarza się przy suchej pogodzie. Na odmianach odpornych plamy są mniejsze, szybko wysychają i wyglądają jak nakłucia igłą z wysuszonym brzegiem, liść ma oleisty połysk. Na pędach pojawiają się również plamy, żółtawe, a następnie brązowe, które mają tendencję do pleśnienia.
Odmiany o przeciętnym smaku i wysokiej kwasowości mają geny odporności na mączniaka, najpoważniejszą chorobę winogron. Odporna na tę chorobę jest odmiana Isabella, która charakteryzuje się ostrym smakiem, dużą zawartością kwasu winowego i bezbarwnym, śluzowatym miąższem jagód. Kiedy zły smak jest osłabiany przez krzyżowanie z dobrymi odmianami, osłabia się również odporność na choroby.
Dlatego zabiegi należy wykonywać stale, według opracowanego schematu i zmieniając leki na lepszą skuteczność.
Szczególnie silne zmiany występują na wierzchołkach pędów na niestabilnych odmianach, następnie choroba dotyka zarówno kwiatostanów, jak i nowo powstałych jajników jagód. Na bardziej dojrzałych jagodach porażenie pojawia się jako niebieskoszare, zagłębione plamy pod szypułką. Jagody brązowieją, wysychają i opadają. Tej chorobie można zapobiec jedynie dzięki systemowej profilaktyce.
Aby skutecznie używać, musisz znać klasyfikację chemikaliów i pamiętać o czasie ich użycia.
Insektycydy stosuje się przeciwko gąsienicom, mszycom, chrząszczom i motylom, a przeciwko kleszczom, poszczególne preparaty to akarycydy. Fungicydy pomagają zwalczać choroby grzybowe, a herbicydy są stosowane przeciwko chwastom. Kontaktowe to te, które muszą dostać się do szkodliwego obiektu do działania. Leki quasi-systemowe gromadzą się na powierzchni traktowanych roślin i są uwalniane stopniowo. Te ogólnoustrojowe przenikają do soku komórkowego rośliny.
Popularnym środkiem owadobójczym i jednocześnie akarycydem jest karbofos. Jest skuteczny przeciwko rolkom liściowym i innym szkodnikom, ma ciągłe działanie toksyczne i jest kompatybilny z płynem Bordeaux i akarycydami. Aplikacja powinna nastąpić nie później niż 20 dni przed zbiorami.
Płyn Bordeaux to środek chemiczny na bazie siarczanu miedzi i wapna palonego, środek kontaktowy przeciwko wielu chorobom grzybiczym i bakteriozie. Stosowany jest w walce z pleśnią, antraknozą, czarną zgnilizną, różyczką, cerkosporozą i melanozą. Musi być przygotowany tuż przed użyciem, a każdy hodowca musi wiedzieć, jak to zrobić. Zamienniki mieszanki Bordeaux są mniej skuteczne i często podrabiane, a przechowywane w nieodpowiednich warunkach tracą swoje właściwości chemiczne i nie działają. Zabiegi należy powtarzać, gdyż po opadach właściwości ochronne słabną i zanikają.
