Kontynent amerykański uważany jest za ojczyznę popcornu. To rdzenni mieszkańcy Ameryki - Indianie - jako pierwsi zapoznali szlachetnych ludzi z tym niezwykłym rodzajem kukurydzy. To ważne wydarzenie miało miejsce w Święto Dziękczynienia, kiedy podarowano popcorn kolonistom z Massachusetts. Wielki podróżnik Krzysztof Kolumb również lubił popcorn, który sprowadził do Europy modę na eksplodującą kukurydzę. To było w XV wieku.
Eksplodująca kukurydza
Słowo „popcorn” pochodzi od dwóch angielskich słów „pop” (bawełna) i „corn” – kukurydza. Popcorn to rodzaj kukurydzy, która eksploduje w określonych warunkach - podgrzana na ogniu lub w kuchence mikrofalowej. Proces ten nie zawsze jest możliwy, ale tylko przy określonych proporcjach skrobi i wody w ziarnie kukurydzy. Jeśli podpalisz pojemnik z taką kukurydzą, to po chwili woda zawarta w kukurydzy zacznie wrzeć i stopniowo zamienia się w parę. W efekcie ciśnienie wewnątrz ziarna wzrasta, a po chwili hermetyczna skorupa ziarna, która służy jako rodzaj „skorupy”, wypełnia się parą i eksploduje. Jednocześnie ziarno wydaje się być odwrócone na zewnątrz.
Amerykański przysmak
Popcorn zdobył miłość wśród Amerykanów kilka tysięcy lat temu. Starożytne indyjskie rękopisy mówią, że plemiona zamieszkujące Nowy Meksyk uwielbiały ucztować na popcornu. Indianie przygotowali go po prostu. Przykryli kukurydzę gorącym piaskiem lub popiołem i czekali, aż wybuchnie. Później Amerykanie zaczęli „wysadzać” ziarna kukurydzy w specjalnej ceramice z małym otworem w pokrywce. Postawili dzban lub miskę na ogniu i uważnie śledzili proces. Popcorn wytwarzano w ten sposób do połowy XIX wieku.
W 1885 roku w Chicago wynaleziono pierwszą maszynę do eksplodowania kukurydzy. Charles Cretor został „autorem” cudownej maszyny. Dzięki jego wynalazkowi i urzeczywistnieniu popcornu można było teraz wytwarzać niemal wszędzie. Samochód, zwany Popperem, był wyposażony w koła i swobodnie poruszał się po ulicach miasta, dzięki czemu popularny popcorn można było kupić na ruchliwych ulicach, w ogrodach zoologicznych i w pobliżu kin. W dzisiejszych czasach popcorn jest narodowym jedzeniem w Stanach Zjednoczonych, które ma nawet swoje święto w kalendarzu. Dzień Popcornu obchodzony jest 19 stycznia.
Zamiast dekoracji
Popcorn to nie tylko jedzenie. Wśród Indian Majów nasiona eksplodowanej kukurydzy służyły jako dekoracje. Wykonano z nich koraliki, naszyjniki, bransoletki. Kobiety, które chciały wyglądać atrakcyjniej ze swojego gatunku również używały popcornu. Aby to zrobić, wzięli mały kłos kukurydzy i włożyli go do ognia. Kiedy nastąpił wybuch, kukurydza została wyciągnięta. Następnie powstały „kwiat” został wpleciony we włosy. Miłość Indian do popcornu można ocenić na podstawie ich pochodzenia kulturowego. Na przykład archeolodzy badający starożytne pochówki w Mexico City odkryli statuetkę bogini, której głowę zdobił wieniec z otwartej kukurydzy. Statuetka ma ponad 300 lat p.n.e.
Stosowanie popcornu było dość zróżnicowane. Na przykład niektóre firmy handlowe, aby chronić lekki, łamliwy ładunek przed gryzoniami i uderzeniami podczas żeglugi, umieszczają go w paczkach popcornu. W ten sposób uzyskali jednak zupełnie odwrotny wynik: smaczną kukurydzę, przeciwnie, zwabili szczury i myszy. Ponadto produkcja popcornu była znacznie droższa od opakowań syntetycznych. Tak, i trudno było nazwać popcorn bezpiecznym, ponieważ był wysoce łatwopalny nawet od najmniejszej iskry.
Popcorn filmowy
Większość ludzi kojarzy popcorn z pójściem do kina. I nie przez przypadek. W 1912 roku amerykańskie kina po raz pierwszy zaczęły sprzedawać popcorn, który był tak niezwykle popularny wśród widzów, że przychody z popcornu znacznie przewyższyły przychody ze sprzedaży biletów na seanse filmowe.
Ale nie wszystkie kina priorytetowo traktowały przychody. Przynajmniej brytyjska sieć Picturehouse Cinema poszła na ustępstwa na rzecz klientów, których uwagę odwracał chrzęst kukurydzy z wydarzeń rozgrywających się na ekranie. W tym celu raz w tygodniu wieczorna sesja odbywała się w ciszy. W tym czasie sprzedaż popcornu była zabroniona. Ile pieniędzy, które sieć straciła w tym przypadku, nie jest wymienione.
Dziś wszystko dzieje się inaczej: w kinach sprzedaje się kukurydzę, z której widzowie odczuwają pragnienie. Kubek lub dwa piwa, które można tam kupić, pomaga to ugasić. W efekcie kino uzyskuje dodatkowe dochody ze sprzedaży napojów.
Wraz z nadejściem telewizji wiele kin znalazło się na skraju bankructwa, a sprzedaż popcornu w tym czasie również gwałtownie spadła.
Popcorn a zdrowie
Istnieje wiele opinii na temat zdrowotnych skutków popcornu. Na przykład Madonna zapewnia, że tylko popcorn pomógł jej uzyskać formę po porodzie. Popcorn jest również spożywany podczas diet. Uważa się, że popcorn zawiera błonnik, który korzystnie wpływa na trawienie i znacznie zmniejsza ryzyko chorób żołądka, odbytnicy i układu krążenia. To o plusach popcornu. Ma jednak również szereg negatywnych aspektów. Na przykład smak diacetylu dodany do masła popcornowego może powodować alergie i choroby płuc.
Popcorn nie jest zalecany dla dzieci poniżej 4 roku życia ze względu na możliwość zakrztuszenia się.
Popcorn to „ojciec” mikrofalówki
W 1945 roku wynalazca Percy Spencer odkrył wpływ promieniowania mikrofalowego na wybuchową zdolność kukurydzy. Poprzez serię eksperymentów z różnymi produktami spożywczymi Spencer naukowo potwierdził, że mikrofale mogą podgrzewać jedzenie. A w 1946 roku uzyskał patent na produkcję swojego wynalazku. Gdy kuchenki mikrofalowe trafiły na półki, niektórzy Amerykanie zaczęli robić popcorn w domu. A koszt takiej kukurydzy stał się znacznie niższy.
Popcorn za pomocą telefonu komórkowego
W Internecie można znaleźć film, w którym kilka osób demonstruje, jak zrobić popcorn za pomocą telefonu komórkowego. Położyli na środku kilka ziaren kukurydzy, otoczyli telefonami i zaczęli do siebie dzwonić. Po kilku minutach eksperymentu ziarna kukurydzy zaczęły eksplodować. Jednak przy podobnych działaniach, ale już w innym filmie, nie udało się powtórzyć eksperymentu. Tak więc wpływ telefonu komórkowego na proces robienia popcornu w domu nie został jeszcze udowodniony.
