W życiu codziennym każde wino z bąbelkami, które wydaje dźwięk podczas otwierania korka, nazywa się szampanem. Ale ogólnie to słowo nie pasuje do każdego musującego napoju winogronowego. Zastanówmy się, jaka jest różnica między szampanem a winem musującym.
Wszystkie wina są podzielone na dwie główne kategorie - niemusujące i musujące. Te ostatnie różnią się od tych pierwszych zawartością w nich dwutlenku węgla. Tak więc napój z bąbelkami i głośno latającym korkiem, który zwykle kładzie się na stole noworocznym, można w każdym razie nazwać winem musującym.
Czym więc jest szampan? Czy to nie jest synonim wina musującego? Nie całkiem. Należy pamiętać, że termin „wino musujące” jest używany w większości kart win dobrych restauracji.
Po pierwsze, „szampan” to toponim, na który uparcie upierają się francuscy winiarze, twierdząc, że tym słowem można nazwać tylko te wina musujące produkowane w prowincji Szampanii. I trudno się z nimi spierać, mimo że słowo to już dawno wykroczyło poza granice tego regionu. Co więcej, produkcja napoju w prowincji Szampanii nie oznacza, że będzie on zaliczał się do tej kategorii. Specjalna międzynarodowa komisja win szampańskich zatwierdziła listę zasad produkcji dla wszystkich, którzy chcą nazywać swoje produkty „szampanem”.
Szampan można wytwarzać tylko z niektórych odmian winogron. Jest ich sześć, ale najczęściej używane są trzy - pinot noir, chardonnay i pinot meunier. Zakłada się również, że jagody należy zbierać ręcznie, delikatnie wyciskać, nie usuwając szypułki. Zasady zawierają jasne instrukcje dotyczące cięcia winorośli, kręcenia jej, terminu zbioru, a także określają normy dotyczące cech organoleptycznych winorośli. Trzeba wytrzymać szampana przez co najmniej półtora roku. I oczywiście w przypadku szampana wykluczone jest sztuczne nagazowanie - napój można wyprodukować tylko metodą wtórnej fermentacji wina w butelce.
