Chleb Borodino jest jedną z narodowych potraw rosyjskich rozpowszechnionych w całym kraju. Jego dokładna historia jest nieznana, z pojawieniem się tego produktu wiąże się romantyczna legenda, ale historycy nie mogą tego potwierdzić ani zaprzeczyć. Niezawodnie wiadomo, że współczesna receptura pojawiła się w 1933 r. - wcześniej w żadnym źródle nie ma wzmianki o chlebie Borodino.
Legendy o pochodzeniu chleba Borodino
Nie tylko zawodowi piekarze, ale także wielu historyków zna legendę o pochodzeniu chleba Borodino, ale nie mogą oficjalnie potwierdzić tych opowieści. Według legendy w 1781 r. w bogatej rodzinie książęcej Naryszkinów urodziła się córka o imieniu Małgorzata. W wieku dziewczęcym była to dochodowa impreza dla wielu zalotników, a rodzice postanowili wydać dziewczynę za mąż za Pavla Lasunsky'ego, generała dywizji, który w ogóle nie lubił Margarity. Nowo utworzona rodzina nie istniała długo, miłość między małżonkami nie pojawiła się.
Później dziewczyna poznała pułkownika Aleksandra Tuchkowa, wybuchła między nimi miłość. Przysięgli sobie wierność i zrobili wszystko, co możliwe, aby stworzyć rodzinę - po pięciu latach kochankowie mogli się pobrać. Margarita towarzyszyła małżonkowi w kampaniach wojskowych, aż w 1811 roku urodziła syna. Musiała zostać w domu i wychowywać dziecko. Kiedyś śniło jej się, że jej los rozstrzygnie się w Borodino - w miejscu, o którym nigdy nawet nie słyszała.
W 1812 r. miała miejsce słynna bitwa pod Borodino, podczas której zginął Tuchkov. Margarita szukała jego ciała na polu bitwy, ale nigdy go nie znalazła. Kobieta postanowiła wybudować na tym miejscu kościół – tak powstał Zbawiciel Nieuczyniony Rękami, w którym osiadła. Przy kościele znajdowała się piekarnia, w której wypiekano chleb żytni z kminkiem, który miał kilka cennych właściwości – nie czerstwieł, był długo przechowywany, miał przyjemny smak i piękny wygląd. Jego przepis wymyśliła sama Margarita wraz z innymi zakonnicami.
Mówią, że przez długi czas ten chleb był pamiątkowym daniem na pamiątkę bitwy pod Borodino.
Inna wersja wyglądu tego chleba mówi, że jego recepturę stworzył słynny rosyjski chemik Borodin. Naukowiec wyjechał kiedyś z kolegami do Włoch, gdzie wpadł na pomysł upieczenia chleba żytniego. Chociaż historycy podchodzą sceptycznie do tej legendy, ponieważ żyto nie rośnie na południu.
Naukowcy twierdzą, że nazwa chleba nie jest związana ani z nazwiskiem chemika, ani z nazwą miejsca wielkiej bitwy - być może słowo „Borodinsky” ma te same korzenie ze słowem „fermentacja”.
Historia współczesnego chleba Borodino
Nowoczesna receptura chleba Borodino pojawiła się w 1933 roku w wyniku rozwoju Moskiewskiego Powiernictwa Piekarskiego. Był to chleb z mąki żytniej z dodatkiem słodu żytniego, melasy i kolendry. Nigdzie wcześniej ta nazwa nie została wymieniona, dlatego istnieje wersja, w której pojawił się wtedy chleb Borodino. Chociaż podobne przepisy istniały już pod koniec XIX wieku – np. chleb żytni z kminkiem.
