Często zdarzają się przypadki sprzedaży miodu niskiej jakości. Miód niedojrzały i stary, sfermentowany lub z dodatkiem takich zanieczyszczeń jak soki, woda, syrop kukurydziany czy syrop skrobiowy zalicza się do miodów niskiej jakości.
Jeśli odwrócisz łyżkę wyjętą z pojemnika, prawdziwy dojrzały miód będzie owijał się wokół niej fałdami jak wstążka i spływał ciągłymi nitkami. Po przelaniu do słoików kładzie się na szkiełku, a litr dojrzałego miodu to prawie 1,5 kg. Niedojrzały miód zawiera dużo wody i dlatego łatwo spływa z łyżki. Ten sam wygląd i miód, rozcieńczony wodą lub sztucznie uzyskany w wirówce z nieuszczelnionych plastrów miodu. Kwaśny miód lub osoba zaczynająca kwaśnieć będzie zachowywać się tak samo.
Jeśli nie mówimy o miodzie kasztanowym lub miodzie z białej akacji, które mogą pozostawać w stanie płynnym przez cały rok, to jesienią ten pożyteczny przysmak z reguły krystalizuje. Ale nie sposób skupić się tylko na tym czynniku, ponieważ miód z pszczół karmionych syropem cukrowym również ulega krystalizacji. Ale ten produkt nie przyniesie organizmowi żadnych korzyści. Doświadczona osoba będzie w stanie odróżnić kryształki miodu cukrowego, ponieważ są one twardsze i większe, a im więcej zawierają sacharozy, tym są grubsze. Dojrzały miód wysokiej jakości nigdy się nie pieni. Piana oznacza początek fermentacji i niedojrzałość produktu. Martwe pszczoły, wosk i unoszące się w substancji kawałki trawy nie oznaczają 100% naturalności produktu i jego jakości.
Często pozbawieni skrupułów sprzedawcy celowo dodają wszystkie te obce elementy, aby miód wyglądał bardziej naturalnie dla niedoinformowanych ludzi.
W pojemniku z miodem nie powinno być rozwarstwień, ponieważ kasza manna i melasa często układa się na dole, wylewając miód tylko na wierzch. Zanieczyszczenia, jeśli występują, są dość łatwe do zidentyfikowania nawet w domu. Miód należy rozcieńczyć w wodzie destylowanej w równych proporcjach, dokładnie wymieszać i rozcieńczyć czystym alkoholem, biorąc 2 części mieszaniny na 10 części alkoholu. Mieszanina jest ponownie dokładnie wstrząśnięta. Jeśli miód zawiera spadź, to roztwór będzie mętny, a jeśli zawartość spadzi przekroczy 25%, pojawi się osad.
Zawartość syropu cukrowego w miodzie określa się dodając do niego 5-10% roztwór lapisu, jeśli nie ma osadu, oznacza to czystość produktu. Ilość skrobi i melasy znacznie obniża jakość miodu, a jej obecność można określić dodając jod do mieszanki miodu i wody destylowanej. Jeśli w mieszaninie jest skrobia, natychmiast zmieni kolor na niebieski. Aby uzyskać gęstość, do miodu dodaje się również kredę, co można określić dodając ocet.
Wystarczy ocet na miód, a jeśli pojawią się w nim kredowe zanieczyszczenia, będą skwierczeć i pienić się.
Aby nadać mu atrakcyjny wygląd, miód ze sklepu jest podgrzewany do wysokiej temperatury, przez co w środku jest całkowicie martwy. Wszystkie przydatne substancje odparowują po obróbce cieplnej, a zamiast miodu oferowana jest prawie czysta glukoza. Dlatego nie można dodać naturalnego miodu do gorącej, powyżej 37 ° C herbaty, korzyści z niego będą nie większe niż z herbaty z cukrem. Gotowany miód jest całkowicie przeźroczysty, wygląda jak bursztyn i błyszczy. Zaufanie budzi przede wszystkim miód zamknięty w plastrach, którego nie da się podrobić. Ale nawet tam może to być produkt z syropu cukrowego podawanego pszczołom. Miód najlepiej kupować bezpośrednio z pasieki lub od znajomych pszczelarzy. Przy wyborze na rynku konieczne jest wymaganie certyfikatu jakości miodu.
