Marmolada - dokładnie w tłumaczeniu z francuskiego oznacza "starannie przygotowane danie w kolorze jabłek".
W wielu sklepach marmolada jest sprzedawana w torebkach, gdzieś na wagę, w słodyczach, ale w różnych krajach marmolada jest spożywana na różne sposoby.
Historia marmolady
Historia marmolady na Wschodzie sięga tysiącleci. Uważa się, że marmolada pochodzi z tureckiej rozkoszy, która była warzona z miodu, owoców, skrobi i wody różanej. W Europie marmolada pojawiła się w XIV wieku. Marmolada europejska jest mniej słodka, ale bardziej owocowa. Europa Zachodnia nie znała cukru aż do XVI wieku. Wtedy do Europy wpłynął duży napływ taniego amerykańskiego cukru i rozpoczęła się produkcja słodkich wyrobów cukierniczych. Ale cała marmolada wyglądała jak dżem.
We Francji wymyślili nowy rodzaj przygotowania twardej, przypominającej cukierki marmolady. Francuscy cukiernicy zauważyli, że nie wszystkie owoce po ugotowaniu dają masę twardniejącą do stanu stałego, tylko niektóre np. pigwa, morele, jabłka.
W Ameryce najczęstszym rodzajem marmolady są żelki - jasne cukierki w kształcie żelki. A za czasów prezydenta Ronalda Reagana, który uwielbiał tę marmoladę, żelki stały się narodową dumą Stanów Zjednoczonych.
Na Zachodzie marmolada to dżem pomarańczowy z dużymi kawałkami skórki.
W XIX wieku ludzie zaczęli tworzyć sztuczne pektyny, a produkcja marmolady znacznie wzrosła, ale prawdziwą marmoladę można zrobić tylko z moreli, pigwy i jabłek, na bazie których powstały porzeczki, wiśnie, śliwki i inne owoce i jagody. często dodawane.
Francuscy cukiernicy dodali do marmolady naturalne polepszacze gumy - wywar z chrząstek i mięsa młodych cieląt, klej rybny i gumę roślinną.
W XX wieku. do składu marmolady zaczęto dodawać sztuczne barwniki i aromaty, żelatynę kostną i skrobię, które są tańsze niż naturalne żele.
W Niemczech w 1922 roku Hans Riegel, właściciel fabryki słodyczy, wynalazł żelki, które stały się ulubionym przysmakiem dla dzieci. W latach 60. pojawiło się wiele odmian czekoladek różniących się kolorem, smakiem i kształtem. Disney wyreżyserował nawet serial animowany Adventure of the Gummy Bears.
Legendy marmolady
Andrey Gelasimov w swojej książce „Rachel” opisuje pochodzenie marmolady w następujący sposób:
Królowa Maria Stuart ze Szkocji powiedziała kiedyś swojemu kucharzowi, żeby cukrowa pomarańcze. Nie wiadomo dlaczego. W średniowieczu taki przysmak był niezrozumiały. Kiedy pomarańcze były gotowe, francuska pokojówka Marii przyszła do kucharza i powiedziała, że Maria straciła apetyt. A przed zdenerwowanym kucharzem pokojówka sama zjadła całe danie, mówiąc „Marie malade”, co oznacza „Mary jest chora”. Od tego czasu danie to nosi nazwę „Mariemalade”.
W Szkocji istnieje kolejna legenda o pojawieniu się marmolady. Wymyśliła je pewna Janit Keiler na początku XVIII wieku, kiedy jej mąż kupował dużo pomarańczy. Pomarańcze były gorzkie, ale Jenit zrobiła z nich dżem pomarańczowy, który później stał się znany na całym świecie. A słowo „dżem” pochodzi od imienia dziewczyny „Jenit”.
