Nie jest tajemnicą, że mieszkańcy krajów trzeciego świata mają trudności z wodą pitną i higieną. Są to te same wyzwania, przed którymi stoją przyrodnicy, badacze i podróżnicy po prerii. Jednym z przydatnych rozwiązań tego problemu był filtr do wody LifeStraw, opracowany wspólnie przez Carter Center i szwajcarską firmę Vestergaard Frandsen.
Kompaktowe urządzenie wykonane jest w formie tuby z przewodem. Zgodnie z planem należy ją nosić na szyi, aby była zawsze pod ręką. Może z niego korzystać nawet dziecko: nasadki otwierają się z obu stron, wkładają do wody i zaczynają pić. Następnie należy go zamknąć, aby brud nie dostał się do środka.
To urządzenie działa w następujący sposób. Woda przepływa przez cztery przedziały, zanim dostanie się do ust. Pierwszy etap to zgrubne czyszczenie mechaniczne, drugi to dodatkowe czyszczenie z zanieczyszczeń mechanicznych, po którym następuje obróbka bakteriologiczna, oczyszczanie z wirusów i bakterii. Ostatnim etapem jest przejście wody przez granulowany węgiel aktywny, niszczenie artefaktów i nieprzyjemnych zapachów.
To urządzenie działa w następujący sposób. Woda przepływa przez cztery przedziały, zanim dostanie się do ust. Pierwszy etap to zgrubne czyszczenie mechaniczne, drugi to dodatkowe czyszczenie z zanieczyszczeń mechanicznych, po którym następuje obróbka bakteriologiczna, oczyszczanie z wirusów i bakterii. Ostatnim etapem jest przejście wody przez granulowany węgiel aktywny, niszczenie artefaktów i nieprzyjemnych zapachów.
Deweloper twierdzi, że czterostopniowy system oczyszczania zabija 99,9999% bakterii i 98,7% wirusów.
Salmonella, Escherichia coli, cholera, dur brzuszny i inne niebezpieczne mikroorganizmy nie dostaną się do organizmu. Prawie każda woda nadaje się do picia. Wystarczy kałuża deszczowa, rzeka lub zamulone jezioro w lesie.
Jedno ładowanie LifeStraw wystarcza na 700 litrów wody. Innymi słowy, jedna osoba może używać takiej tuby przez rok. Fajka kosztuje dziś około dwóch dolarów. Vestergaard Frandsen ma nadzieję na znalezienie rządowego grantu lub sponsora na bezpłatną dystrybucję tych słomek mieszkańcom Ugandy, Kenii i innych krajów trzeciego świata. Szczególnie te adaptacje przydałyby się mieszkańcom krajów położonych w pobliżu Sahary.
